Ījaba 30
1 Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
2 Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
3 No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
4 Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
5 No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
6 Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
7 Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
8 Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
9 Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
10 Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
11 Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
12 Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
13 Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
14 Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
15 Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
16 Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
17 Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
18 Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
19 Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
20 Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
21 Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
22 Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
23 Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
24 Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
25 Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
26 Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
27 Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
28 Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
29 Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
30 Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
31 Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.
Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
