Ījaba 30
1 Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
| ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره می‌کنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گله‌ام بدانم؛ |
2 Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
| نیروی بازوانشان برای من چه فایده‌ای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است. |
3 No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
| از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک می‌نهادند. |
4 Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
| در میان بوته‌ها علف‌شوره می‌چیدند، و ریشۀ شورگیاه را می‌خورند. |
5 No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
| چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند. |
6 Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
| پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخره‌ها و حفره‌های زمین. |
7 Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
| در بیابانها عرعر می‌کردند و زیر بوته‌ها می‌لولیدند. |
8 Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
| آنها احمقانی بی‌نام و نشانند که از سرزمین خود طرد شده‌اند. |
9 Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
| و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفته‌اند و من بازیچهٔ دست آنها شده‌ام. |
10 Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
| از من کراهت دارند و نزدیکم نمی‌آیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند. |
11 Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
| خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان می‌خواهد با من می‌کنند. |
12 Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
| این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله می‌کنند و سر راهم دام می‌گذارند. |
13 Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
| راه مرا می‌بندند و دست به هر کاری می‌زنند تا مرا از پای درآورند. آنها می‌دانند که من بی‌یار و یاورم. |
14 Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
| ناگهان بر من هجوم می‌آورند و وقتی که می‌بینند به زمین افتاده‌ام بر سرم می‌ریزند. |
15 Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
| در ترس و وحشت به سر می‌برم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است. |
16 Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
| دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست. |
17 Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
| شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای آرامم نمی‌گذارد. |
18 Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
| خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است. |
19 Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
| خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است. |
20 Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
| ای خدا، نزد تو فریاد برمی‌آورم، ولی به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، اما نگاهم نمی‌کنی. |
21 Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
| نسبت به من بی‌رحم شده‌ای و با تمام قدرت آزارم می‌دهی. |
22 Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
| مرا به میان گردباد می‌اندازی و در مسیر طوفان قرار می‌دهی. |
23 Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
| می‌دانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، می‌فرستی. |
24 Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
| چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمی‌آید، حمله می‌کنی؟ |
25 Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
| آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمی‌کردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمی‌خوردم؟ |
26 Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
| با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد. |
27 Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
| دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفته‌اند. |
28 Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
| تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو می‌روم و قرار ندارم. در میان جماعت می‌ایستم و با التماس کمک می‌طلبم. |
29 Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
| ناله‌هایم به فریاد شغال و جغد می‌ماند. |
30 Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
| پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد. |
31 Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.
| نوای شادِ چنگِ من، به نوحه‌گری مبدل شده و از نی من ناله‌های جانگداز به گوش می‌رسد. |
