Ījaba 30
1 Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
그러나 이제는 나보다 젊은 자들이 나를 기롱하는구나 그들의 아비들은 나의 보기에 나의 양떼 지키는 개 중에도 둘만하지 못한 자니라
2 Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
그들은 장년의 기력이 쇠한 자니 그 손의 힘이 내게 무엇이 유익하랴
3 No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
그들은 곧 궁핍과 기근으로 파리하매 캄캄하고 거친 들에서 마른 흙을 씹으며
4 Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
떨기나무 가운데서 짠 나물도 꺾으며 대싸리 뿌리로 식물을 삼느니라
5 No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
무리는 도적을 외침 같이 그들에게 소리지름으로 그들은 사람 가운데서 쫓겨나서
6 Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
침침한 골짜기와 구덩이와 바위 구멍에서 살며
7 Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
떨기나무 가운데서 나귀처럼 부르짖으며 가시나무 아래 모여 있느니라
8 Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
그들은 본래 미련한 자의 자식이요 비천한 자의 자식으로서 고토에서 쫓겨난 자니라
9 Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
이제는 내가 그들의 노래가 되며 그들의 조롱거리가 되었고
10 Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
그들은 나를 미워하여 멀리하고 내 얼굴에 침 뱉기를 주저하지 아니하나니
11 Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
이는 하나님이 내 줄을 늘어지게 하시고 나를 곤고케 하시매 무리가 내 앞에서 굴레를 벗었음이니라
12 Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
그 낮은 무리가 내 우편에서 일어나 내 발을 밀뜨리고 나를 대적하여 멸망시킬 길을 쌓으며
13 Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
도울 자 없는 그들이 내 길을 헐고 내 재앙을 재촉하는구나
14 Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
성을 크게 파괴하고 그 파괴한 가운데로 몰려 들어 오는것 같이 그들이 내게로 달려드니
15 Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
놀람이 내게 임하는구나 그들이 내 영광을 바람 같이 모니 내 복록이 구름 같이 지나갔구나
16 Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
이제는 내 마음이 내 속에서 녹으니 환난날이 나를 잡음이라
17 Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
밤이 되면 내 뼈가 쑤시니 나의 몸에 아픔이 쉬지 아니하는구나
18 Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
하나님의 큰 능력으로 하여 옷이 추하여져서 옷깃처럼 내몸에 붙었구나
19 Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
하나님이 나를 진흙 가운데 던지셨고 나로 티끌과 재같게 하셨구나
20 Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
내가 주께 부르짖으오나 주께서 대답지 아니하시오며 내가 섰사오나 주께서 굽어보시기만 하시나이다
21 Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
주께서 돌이켜 내게 잔혹히 하시고 완력으로 나를 핍박하시오며
22 Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
나를 바람 위에 들어 얹어 불려가게 하시며 대풍 중에 소멸케 하시나이다
23 Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
내가 아나이다 주께서 나를 죽게 하사 모든 생물을 위하여 정한 집으로 끌어 가시리이다
24 Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
그러나 사람이 넘어질 때에 어찌 손을 펴지 아니하며 재앙을 당할때에 어찌 도움을 부르짖지 아니하겠는가
25 Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
고생의 날 보내는 자를 위하여 내가 울지 아니하였는가 빈궁한 자를 위하여 내 마음에 근심하지 아니하였는가
26 Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
내가 복을 바랐더니 화가 왔고 광명을 기다렸더니 흑암이 왔구나
27 Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
내 마음이 어지러워서 쉬지 못하는구나 환난 날이 내게 임하였구나
28 Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
나는 햇볕에 쬐지 않고 검어진 살을 가지고 걸으며 공회 중에 서서 도움을 부르짖고 있느니라
29 Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
나는 이리의 형제요 타조의 벗이로구나
30 Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
내 가죽은 검어져서 떨어졌고 내 뼈는 열기로 하여 탔구나
31 Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.
내 수금은 애곡성이 되고 내 피리는 애통성이 되었구나
