Ījaba 30
1 Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
| ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר מאסתי אבותם לשית עם כלבי צאני׃ |
2 Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
| גם כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃ |
3 No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
| בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃ |
4 Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
| הקטפים מלוח עלי שיח ושרש רתמים לחמם׃ |
5 No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
| מן גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃ |
6 Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
| בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃ |
7 Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
| בין שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃ |
8 Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
| בני נבל גם בני בלי שם נכאו מן הארץ׃ |
9 Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
| ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃ |
10 Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
| תעבוני רחקו מני ומפני לא חשכו רק׃ |
11 Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
| כי יתרו פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃ |
12 Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
| על ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃ |
13 Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
| נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו׃ |
14 Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
| כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃ |
15 Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
| ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃ |
16 Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
| ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי עני׃ |
17 Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
| לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃ |
18 Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
| ברב כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃ |
19 Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
| הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃ |
20 Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
| אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי׃ |
21 Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
| תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃ |
22 Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
| תשאני אל רוח תרכיבני ותמגגני תשוה׃ |
23 Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
| כי ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל חי׃ |
24 Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
| אך לא בעי ישלח יד אם בפידו להן שוע׃ |
25 Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
| אם לא בכיתי לקשה יום עגמה נפשי לאביון׃ |
26 Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
| כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃ |
27 Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
| מעי רתחו ולא דמו קדמני ימי עני׃ |
28 Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
| קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃ |
29 Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
| אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃ |
30 Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
| עורי שחר מעלי ועצמי חרה מני חרב׃ |
31 Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.
| ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃ |
