Ījaba 3
1 Pēc tam Ījabs atdarīja savu muti un nolādēja savu dienu. Un Ījabs iesāka un sacīja:
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Tā diena lai pazūd, kur esmu dzimis,
Dilə gəlib belə dedi:
3 Un tā nakts, kur sacīja: puisītis ieņemts.
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Šī diena lai paliek tumša, lai Dievs no augšienes pēc viņas nevaicā, un spožums pār viņu lai nespīd.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Tumsa un nāves ēna lai viņu aizņem, padebeši lai viņu apklāj un kas vien dienu aptumšo, lai viņu biedē.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Šo nakti lai tumsa apņem, ka tā starp gada dienām nepriecājās, lai viņa nenāk mēnešu skaitā.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Redzi, šī nakts lai paliek neauglīga, ka tanī nenotiek gavilēšana.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Lai dienu lādētāji to nolād, tie, kas māk Levijatanu uzrīdīt.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Lai viņas rīta zvaigznes top aptumšotas, lai viņa gaida uz gaismu, bet nekā, un lai viņa neredz ausekļa spīdumu.
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Tāpēc ka tā manām miesām durvis nav aizslēgusi, un bēdas nav noslēpusi priekš manām acīm.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Kāpēc es neesmu nomiris mātes miesās un bojā gājis, kad no miesām iznācu?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Kāpēc esmu likts klēpī un kāpēc pie krūtīm, ka man bija zīst?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 Jo tad es gulētu un būtu klusu, tad es gulētu, un man būtu dusa,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 Līdz ar ķēniņiem un runas kungiem virs zemes, kas sev kapu vietas uztaisījuši,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Vai ar lieliem kungiem, kam zelts bijis, kas savus namus ar sudrabu pildījuši;
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Vai kā norakts nelaikā dzimis bērns es nebūtu nekas, tā kā bērniņi, kas nav redzējuši gaismas.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 Tur bezdievīgie stājās no trakošanas, un tur dus, kam spēks noguris;
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Tur cietumnieki visi līdzi ir mierā, tie nedzird dzinēja balsi;
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Tur ir mazs un liels, un kalps ir vaļā no sava kunga.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Kāpēc (Dievs) dod bēdīgam gaismu un dzīvību tiem, kam noskumusi sirds,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Kas pēc nāves ilgojās, bet tā nenāk, un rok pēc tās vairāk nekā pēc mantām,
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Kas priecātos un gavilētu, kas līksmotos, kad kapu atrastu -
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 Vīram, kam ceļš ir apslēpts, un ko Dievs visapkārt apspiedis?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Jo maizes vietā man ir nopūtas, un mana kaukšana izgāzās kā ūdens.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 Jo briesmas, ko bijos, man uzgājušas, un no kā man bija bail, tas man uznācis.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Man nav miera, man nav dusas, es nedabūju atpūsties, un bēdas nāk uz bēdām.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
