Ījaba 27
1 Un Ījabs teica vēl tālāk savus teikumus un sacīja:
Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:
2 Tik tiešām kā Dievs dzīvs, kas man taisnību neizspriež, un tas Visuvarenais, kas manu dvēseli apbēdinājis -
Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:
3 Kamēr mana dvēsele vēl ir iekš manis un Tas Gars no Dieva manās nāsīs -
Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,
4 Manas lūpas nerunās netaisnību, un mana mēle neteiks melus.
Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.
5 Es nebūt nevaru teikt, ka jums taisnība; kamēr man dvaša zūd, es aizstāvēšu savu nenoziedzību.
Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.
6 Es turēšos stipri pie savas taisnības un no tās neatlaidīšos; mana sirds mani nekož manu dienu pēc.
Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.
7 Manam ienaidniekam būs palikt par blēdi, un manam pretiniekam par netaisnu.
Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.
8 Jo kāda ir blēdnieka cerība, kad Dievs atņem un aizrauj viņa dvēseli?
Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?
9 Vai Dievs klausīs viņa saukšanu, kad viņam uznāk bēdas?
Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?
10 Jeb vai viņš var prieku dabūt pie tā Visuvarenā, vai viņš Dievu var piesaukt ikkatrā laikā?
Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?
11 Es jums mācīšu, kāda ir Dieva roka; kāds tā Visuvarenā padoms, to negribu slēpt.
Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.
12 Redzi, jūs visi to redzat, kāpēc tad jūs domājiet tukšas domas?
Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?
13 Šī ir bezdievīga cilvēka alga pie Dieva un varas darītāju daļa, ko tie no tā Visuvarenā dabūs.
Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:
14 Ja tam daudz bērnu, tad zobens nāk pār tiem, un viņa pēcnākamie nepaēdīs maizes.
Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.
15 Viņa atlikušos mēris liek kapā, un viņa atraitnes nedabū raudāt.
Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.
16 Kad viņš naudu sakrāj kā pīšļus un drēbes sagādā kā mēslus,
Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,
17 Tad viņš gan sagādā, bet taisnie tās apvilks, un nenoziedzīgie dalīs to naudu.
Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.
18 Viņš uztaisījis savu namu kā kode un kā gans uztaisa būdu.
Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.
19 Bagāts tas apgūlās, un tad nekad vairs; viņš atdara savas acis, un nav vairs nekas.
Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.
20 Bailība tam uzbrūk kā ūdens, naktī viņu aizrauj viesulis.
Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.
21 Austriņa vējš viņu aizrauj, ka tas aiziet, un aizpūš viņu no savas vietas.
Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.
22 (Dievs) šauj uz viņu un netaupa, no Viņa rokas tas bēg šurpu turpu.
Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.
23 Par to sasit plaukstas un to aizsvilpo no viņa vietas.
Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.
