Ījaba 27

1 Un Ījabs teica vēl tālāk savus teikumus un sacīja:

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

2 Tik tiešām kā Dievs dzīvs, kas man taisnību neizspriež, un tas Visuvarenais, kas manu dvēseli apbēdinājis -

Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!

3 Kamēr mana dvēsele vēl ir iekš manis un Tas Gars no Dieva manās nāsīs -

Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;

4 Manas lūpas nerunās netaisnību, un mana mēle neteiks melus.

Indien mijn lippen onrecht zullen spreken, en indien mijn tong bedrog zal uitspreken!

5 Es nebūt nevaru teikt, ka jums taisnība; kamēr man dvaša zūd, es aizstāvēšu savu nenoziedzību.

Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet wegdoen.

6 Es turēšos stipri pie savas taisnības un no tās neatlaidīšos; mana sirds mani nekož manu dienu pēc.

Aan mijn gerechtigheid zal ik vasthouden, en zal ze niet laten varen; mijn hart zal die niet versmaden van mijn dagen.

7 Manam ienaidniekam būs palikt par blēdi, un manam pretiniekam par netaisnu.

Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als de verkeerde.

8 Jo kāda ir blēdnieka cerība, kad Dievs atņem un aizrauj viņa dvēseli?

Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

9 Vai Dievs klausīs viņa saukšanu, kad viņam uznāk bēdas?

Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?

10 Jeb vai viņš var prieku dabūt pie tā Visuvarenā, vai viņš Dievu var piesaukt ikkatrā laikā?

Zal hij zich verlustigen in den Almachtige? Zal hij God aanroepen te aller tijd?

11 Es jums mācīšu, kāda ir Dieva roka; kāds tā Visuvarenā padoms, to negribu slēpt.

Ik zal ulieden leren van de hand Gods; wat bij den Almachtige is, zal ik niet verhelen.

12 Redzi, jūs visi to redzat, kāpēc tad jūs domājiet tukšas domas?

Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door ijdelheid verijdeld?

13 Šī ir bezdievīga cilvēka alga pie Dieva un varas darītāju daļa, ko tie no tā Visuvarenā dabūs.

Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.

14 Ja tam daudz bērnu, tad zobens nāk pār tiem, un viņa pēcnākamie nepaēdīs maizes.

Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.

15 Viņa atlikušos mēris liek kapā, un viņa atraitnes nedabū raudāt.

Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn weduwen zullen niet wenen.

16 Kad viņš naudu sakrāj kā pīšļus un drēbes sagādā kā mēslus,

Zo hij zilver opgehoopt zal hebben als stof, en kleding bereid als leem;

17 Tad viņš gan sagādā, bet taisnie tās apvilks, un nenoziedzīgie dalīs to naudu.

Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de onschuldige zal het zilver delen.

18 Viņš uztaisījis savu namu kā kode un kā gans uztaisa būdu.

Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.

19 Bagāts tas apgūlās, un tad nekad vairs; viņš atdara savas acis, un nav vairs nekas.

Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen open, zo is hij er niet.

20 Bailība tam uzbrūk kā ūdens, naktī viņu aizrauj viesulis.

Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal hem een wervelwind wegstelen.

21 Austriņa vējš viņu aizrauj, ka tas aiziet, un aizpūš viņu no savas vietas.

De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem wegstormen uit zijn plaats.

22 (Dievs) šauj uz viņu un netaupa, no Viņa rokas tas bēg šurpu turpu.

En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal hij snellijk vlieden.

23 Par to sasit plaukstas un to aizsvilpo no viņa vietas.

Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats.