Ījaba 23

1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

Allora Giobbe rispose e disse:

2 Vēl šodien man jātiepjas manās vaimanās, tā roka uz manis ir smagāka, nekā manas nopūtas.

“Anche oggi il mio lamento è una rivolta, per quanto io cerchi di comprimere il mio gemito.

3 Ak kaut es Viņu zinātu atrast un varētu aiztikt līdz Viņa krēslam.

Oh sapessi dove trovarlo! potessi arrivare fino al suo trono!

4 Es Viņam liktu priekšā savu lietu un raudzītu pierādīt savu taisnību.

Esporrei la mia causa dinanzi a lui, riempirei d’argomenti la mia bocca.

5 Es gribētu dzirdēt tos vārdus, ko Viņš man atbildētu, un vērā ņemt, ko Viņš man sacītu:

Saprei quel che mi risponderebbe, e capirei quello che avrebbe da dirmi.

6 Vai Viņš pēc Sava lielā spēka ar mani tiesāsies? Nē, Viņš klausīsies uz mani.

Contenderebbe egli meco con la sua gran potenza? No! invece, mi presterebbe attenzione.

7 Tad taisns ar Viņu tiesātos, un es mūžam taptu izglābts no sava soģa.

Là sarebbe un uomo retto a discutere con lui, e sarei dal mio giudice assolto per sempre.

8 Bet, ja es eju pret rītiem, tad Viņa tur nav, ja eju pret vakariem, tad Viņu nemanu.

Ma, ecco, se vo ad oriente, egli non c’è; se ad occidente, non lo trovo;

9 Ja Viņš ziemeļos dara Savu darbu, tad es Viņu neraugu, ja Viņš nogriežas uz dienasvidu, tad es Viņu neredzu.

se a settentrione, quando vi opera, io non lo veggo; si nasconde egli nel mezzodì, io non lo scorgo.

10 Bet Viņš zina manu ceļu; ja Viņš mani pārbaudītu, tad es taptu atrasts kā zelts.

Ma la via ch’io batto ei la sa; se mi mettesse alla prova, ne uscirei come l’oro.

11 Mana kāja turējās Viņa pēdās, es Viņa ceļu esmu sargājis un neesmu atkāpies.

Il mio piede ha seguito fedelmente le sue orme, mi son tenuto sulla sua via senza deviare;

12 No Viņa lūpu pavēles es neesmu atkāpies, Viņa mutes vārdus es vairāk esmu glabājis nekā savu padomu.

non mi sono scostato dai comandamenti delle sue labbra, ho riposto nel mio seno le parole della sua bocca.

13 Bet kad Viņš uz ko pastāv, kas Viņu novērsīs? Ko Viņš grib, to Viņš dara.

Ma la sua decisione e una; chi lo farà mutare? Quello ch’ei desidera, lo fa;

14 Jo Viņš izdara, ko Viņš par mani nodomājis, un vēl daudz tādu padomu ir pie Viņa.

egli eseguirà quel che di me ha decretato; e di cose come queste ne ha molte in mente.

15 Tādēļ es iztrūcinājos priekš Viņa vaiga; kad es to apdomāju, tad es bīstos Viņa priekšā.

Perciò nel suo cospetto io sono atterrito; quando ci penso, ho paura di lui.

16 Tas stiprais Dievs manu sirdi darījis bailīgu, un tas Visuvarenais mani iztrūcinājis.

Iddio m’ha tolto il coraggio, l’Onnipotente mi ha spaventato.

17 Jo tādā tumsībā es vēl neesmu izdeldēts, lai gan tumsa manu vaigu apklājusi.

Questo mi annienta: non le tenebre, non la fitta oscurità che mi ricopre.