Ījaba 23

1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

Da antwortete Hiob und sprach:

2 Vēl šodien man jātiepjas manās vaimanās, tā roka uz manis ir smagāka, nekā manas nopūtas.

Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!

3 Ak kaut es Viņu zinātu atrast un varētu aiztikt līdz Viņa krēslam.

O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.

4 Es Viņam liktu priekšā savu lietu un raudzītu pierādīt savu taisnību.

Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;

5 Es gribētu dzirdēt tos vārdus, ko Viņš man atbildētu, un vērā ņemt, ko Viņš man sacītu:

ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.

6 Vai Viņš pēc Sava lielā spēka ar mani tiesāsies? Nē, Viņš klausīsies uz mani.

Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.

7 Tad taisns ar Viņu tiesātos, un es mūžam taptu izglābts no sava soģa.

Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.

8 Bet, ja es eju pret rītiem, tad Viņa tur nav, ja eju pret vakariem, tad Viņu nemanu.

Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;

9 Ja Viņš ziemeļos dara Savu darbu, tad es Viņu neraugu, ja Viņš nogriežas uz dienasvidu, tad es Viņu neredzu.

begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.

10 Bet Viņš zina manu ceļu; ja Viņš mani pārbaudītu, tad es taptu atrasts kā zelts.

Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!

11 Mana kāja turējās Viņa pēdās, es Viņa ceļu esmu sargājis un neesmu atkāpies.

Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;

12 No Viņa lūpu pavēles es neesmu atkāpies, Viņa mutes vārdus es vairāk esmu glabājis nekā savu padomu.

vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.

13 Bet kad Viņš uz ko pastāv, kas Viņu novērsīs? Ko Viņš grib, to Viņš dara.

Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.

14 Jo Viņš izdara, ko Viņš par mani nodomājis, un vēl daudz tādu padomu ir pie Viņa.

Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.

15 Tādēļ es iztrūcinājos priekš Viņa vaiga; kad es to apdomāju, tad es bīstos Viņa priekšā.

Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.

16 Tas stiprais Dievs manu sirdi darījis bailīgu, un tas Visuvarenais mani iztrūcinājis.

Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

17 Jo tādā tumsībā es vēl neesmu izdeldēts, lai gan tumsa manu vaigu apklājusi.

Daß ich [aber] nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.