Ījaba 23

1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

Hiob antwortete und sprach:

2 Vēl šodien man jātiepjas manās vaimanās, tā roka uz manis ir smagāka, nekā manas nopūtas.

Meine Rede bleibet noch betrübt; meine Macht ist schwach über meinem Seufzen.

3 Ak kaut es Viņu zinātu atrast un varētu aiztikt līdz Viņa krēslam.

Ach, daß ich wüßte, wie ich ihn finden und zu seinem Stuhl kommen möchte

4 Es Viņam liktu priekšā savu lietu un raudzītu pierādīt savu taisnību.

und das Recht vor ihm sollte vorlegen und den Mund voll Strafe fassen

5 Es gribētu dzirdēt tos vārdus, ko Viņš man atbildētu, un vērā ņemt, ko Viņš man sacītu:

und erfahren die Rede, die er mir antworten, und vernehmen, was er mir sagen würde!

6 Vai Viņš pēc Sava lielā spēka ar mani tiesāsies? Nē, Viņš klausīsies uz mani.

Will er mit großer Macht mit mir rechten? Er stelle sich nicht so gegen mich,

7 Tad taisns ar Viņu tiesātos, un es mūžam taptu izglābts no sava soģa.

sondern lege mir's gleich vor, so will ich mein Recht wohl gewinnen.

8 Bet, ja es eju pret rītiem, tad Viņa tur nav, ja eju pret vakariem, tad Viņu nemanu.

Aber gehe ich nun stracks vor mich, so ist er nicht da; gehe ich zurück, so spüre ich ihn nicht.

9 Ja Viņš ziemeļos dara Savu darbu, tad es Viņu neraugu, ja Viņš nogriežas uz dienasvidu, tad es Viņu neredzu.

Ist er zur Linken, so ergreife ich ihn nicht; verbirget er sich zur Rechten, so sehe ich ihn nicht.

10 Bet Viņš zina manu ceļu; ja Viņš mani pārbaudītu, tad es taptu atrasts kā zelts.

Er aber kennet meinen Weg wohl. Er versuche mich, so will ich erfunden werden wie das Gold.

11 Mana kāja turējās Viņa pēdās, es Viņa ceļu esmu sargājis un neesmu atkāpies.

Denn ich setze meinen Fuß auf seine Bahn und halte seinen Weg und weiche nicht ab

12 No Viņa lūpu pavēles es neesmu atkāpies, Viņa mutes vārdus es vairāk esmu glabājis nekā savu padomu.

und trete nicht von dem Gebot seiner Lippen; und bewahre die Rede seines Mundes mehr, denn ich schuldig bin.

13 Bet kad Viņš uz ko pastāv, kas Viņu novērsīs? Ko Viņš grib, to Viņš dara.

Er ist einig, wer will ihm antworten? Und er macht es, wie er will.

14 Jo Viņš izdara, ko Viņš par mani nodomājis, un vēl daudz tādu padomu ir pie Viņa.

Und wenn er mir gleich vergilt, was ich verdienet habe, so ist sein noch mehr dahinten.

15 Tādēļ es iztrūcinājos priekš Viņa vaiga; kad es to apdomāju, tad es bīstos Viņa priekšā.

Darum erschrecke ich vor ihm; und wenn ich's merke, so fürchte ich mich vor ihm.

16 Tas stiprais Dievs manu sirdi darījis bailīgu, un tas Visuvarenais mani iztrūcinājis.

Gott hat mein Herz blöde gemacht, und der Allmächtige hat mich erschrecket.

17 Jo tādā tumsībā es vēl neesmu izdeldēts, lai gan tumsa manu vaigu apklājusi.

Denn die Finsternis macht kein Ende mit mir, und das Dunkel will vor mir nicht verdeckt werden.