Ījaba 22
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Vai Dievam kāds labums no cilvēka? Nē, labums tam pašam, ka ir prātīgs.
Ĉu Dion povas instrui homo? Ĉu povas Lin instrui eĉ saĝulo?
3 Vai tas tam Visuvarenam par labu, kad tu taisns, jeb par mantu, ka tu savus ceļus nenoziedzīgi staigā?
Ĉu por la Plejpotenculo tio estas utila, se vi estas virta? Kaj ĉu Li havas profiton de tio, se via konduto estas pia?
4 Vai tad Viņš tavas Dieva bijāšanas dēļ tevi sodīs un ar tevi ies tiesā?
Ĉu pro timo antaŭ vi Li disputos kun vi, Iros kun vi al juĝo?
5 Vai tava blēdība nav liela un tavi noziegumi bez gala?
Via malvirteco estas ja granda, Kaj viaj malbonagoj ne havas finon.
6 Jo savus brāļus tu esi ķīlājis bez vainas un novilcis kailiem drēbes.
Vi prenis de viaj fratoj garantiaĵon vane, De preskaŭ-nuduloj vi deprenis la vestojn;
7 Piekusušo tu neesi dzirdinājis ar ūdeni un izsalkušam liedzis maizi.
Al laculo vi ne donis akvon por trinki, Kaj al malsatulo vi rifuzis panon;
8 Kur kāds bija varens, tam piederēja zeme, un kas bija augstā godā, tas tur dzīvoja.
Per forta brako vi akiris teron, Kaj dank’ al eminenteco vi loĝis sur ĝi;
9 Atraitnes tu esi atlaidis tukšā, un bāriņu elkoņi ir salauzti.
Vidvinojn vi foririgis kun nenio, Kaj la brakojn de orfoj vi frakasis.
10 Tādēļ ir virves ap tevi, un izbailes tev piepeši uzgājušas.
Pro tio ĉirkaŭe de vi estas kaptiloj, Kaj subita teruro vin timigas.
11 Jeb vai tu neredzi tumsu un ūdens plūdus, kas tevi apklāj?
Aŭ pro mallumo vi nenion vidas, Kaj multego da akvo vin kovris?
12 Vai Dievs nav augšām debesīs? Redzi jel zvaigžņu augstumu, cik tās augstas!
Ĉu ne estas Dio tie alte en la ĉielo? Rigardu la stelojn, kiel alte ili estas.
13 Un tu saki: ko Dievs zin? Vai Viņš aiz tumšiem mākoņiem māk tiesāt?
Kaj vi diras: Kion scias Dio? Ĉu Li povas juĝi en mallumo?
14 Padebeši ir Viņa aizsegs, ka neredz, un Viņš staigā debesīs.
La nuboj kovras Lin, kaj Li ne vidas; Kaj Li nur rondiras en la rondo de la ĉielo.
15 Vai tu vecās pasaules ceļu gribi staigāt, ko netaisnie ļaudis gājuši,
Ĉu vi konservas la vojon antikvan, Kiun iradis homoj malpiaj,
16 Kas priekšlaiku bojā gājuši, - plūdi izgāzušies pār viņu pamatiem.
Kiuj estis kaptitaj antaŭtempe, Kaj kies grundo disverŝiĝis kiel rivero,
17 Kas uz to stipro Dievu sacīja: Nost no mums! un ko tas Visuvarenais tiem varētu darīt?
Kiuj parolis al Dio: Foriru de ni! Kion povas fari al ni la Plejpotenculo?
18 Tomēr Tas viņu namus bija pildījis ar labumu. Šo bezdievīgo padoms lai ir tālu no manis.
Kvankam Li plenigis iliajn domojn per bonaĵo. Sed la pensmaniero de malvirtuloj estas malproksima de mi.
19 Taisnie to redz un priecājās, un nenoziedzīgais par tiem smiesies:
La virtuloj vidos kaj ĝojos; La senkulpulo mokos ilin:
20 Tiešām, izdeldēti ir mūsu ienaidnieki, un uguns aprijis viņu pārējo mantu.
Certe malaperis nia kontraŭulo, Kaj kio restis, tion ekstermis fajro.
21 Meklē Viņa draudzību, tad paliksi mierā, no tā tev nāks labums.
Interkonsentu do kun Li, kaj vi havos pacon; Per tio venos al vi bono.
22 Pieņem jel mācību no Viņa mutes un liec Viņa vārdus savā sirdī.
Prenu el Lia buŝo instruon, Kaj metu Liajn vortojn en vian koron.
23 Ja tu atgriezīsies pie tā Visuvarenā un atmetīsi netaisnību tālu no sava dzīvokļa, tad tu tapsi uztaisīts.
Se vi revenos al la Plejpotenculo, vi estos konstruita; Forigu malpiaĵon el via tendo.
24 Liec pīšļos mantu un upes oļos zeltu,
Ĵetu en la polvon la multekostan metalon, Kaj la Ofiran oron sur la ŝtonojn de la torentoj;
25 Tad tas Visuvarenais tev būs par zeltu un Viņš tev būs par spožu sudrabu.
Tiam la Plejpotenculo estos via oro kaj via brilanta arĝento;
26 Tad tu par to Visuvareno priecāsies un pacelsi uz Dievu savu vaigu.
Ĉar tiam vi havos vian plezuron en la Plejpotenculo, Kaj vi levos al Dio vian vizaĝon;
27 Tu Viņu piesauksi, un Viņš tevi paklausīs, un tu maksāsi savus solījumus.
Vi preĝos al Li, kaj Li vin aŭskultos; Kaj viajn sanktajn promesojn vi plenumos;
28 Ko tu apņemsies, tas tev notiks, un uz taviem ceļiem spīdēs gaišums.
Se vi ion decidos, ĝi plenumiĝos ĉe vi; Kaj super viaj vojoj brilos lumo.
29 Kad iet uz leju, tad tu saki: uz augšu! Un Viņš izglābs to, kam noskumis vaigs.
Ĉar tiujn, kiuj humiliĝis, Li altigos; Kaj kiu mallevas la okulojn, tiu estos savita.
30 Viņš izpestīs to, kas nav nenoziedzīgs; tavu roku šķīstības dēļ tas taps izpestīts.
Ankaŭ tiun, kiu ne estis senkulpa, Li savos; Tia estos savita pro la pureco de viaj manoj.
