Ījaba 22
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:
2 Vai Dievam kāds labums no cilvēka? Nē, labums tam pašam, ka ir prātīgs.
Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.
3 Vai tas tam Visuvarenam par labu, kad tu taisns, jeb par mantu, ka tu savus ceļus nenoziedzīgi staigā?
Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?
4 Vai tad Viņš tavas Dieva bijāšanas dēļ tevi sodīs un ar tevi ies tiesā?
Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?
5 Vai tava blēdība nav liela un tavi noziegumi bez gala?
Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?
6 Jo savus brāļus tu esi ķīlājis bez vainas un novilcis kailiem drēbes.
Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;
7 Piekusušo tu neesi dzirdinājis ar ūdeni un izsalkušam liedzis maizi.
Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.
8 Kur kāds bija varens, tam piederēja zeme, un kas bija augstā godā, tas tur dzīvoja.
Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;
9 Atraitnes tu esi atlaidis tukšā, un bāriņu elkoņi ir salauzti.
Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!
10 Tādēļ ir virves ap tevi, un izbailes tev piepeši uzgājušas.
En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;
11 Jeb vai tu neredzi tumsu un ūdens plūdus, kas tevi apklāj?
Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!
12 Vai Dievs nav augšām debesīs? Redzi jel zvaigžņu augstumu, cik tās augstas!
Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!
13 Un tu saki: ko Dievs zin? Vai Viņš aiz tumšiem mākoņiem māk tiesāt?
Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?
14 Padebeši ir Viņa aizsegs, ka neredz, un Viņš staigā debesīs.
Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.
15 Vai tu vecās pasaules ceļu gribi staigāt, ko netaisnie ļaudis gājuši,
Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:
16 Kas priekšlaiku bojā gājuši, - plūdi izgāzušies pār viņu pamatiem.
Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?
17 Kas uz to stipro Dievu sacīja: Nost no mums! un ko tas Visuvarenais tiem varētu darīt?
Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?
18 Tomēr Tas viņu namus bija pildījis ar labumu. Šo bezdievīgo padoms lai ir tālu no manis.
Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.
19 Taisnie to redz un priecājās, un nenoziedzīgais par tiem smiesies:
De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:
20 Tiešām, izdeldēti ir mūsu ienaidnieki, un uguns aprijis viņu pārējo mantu.
"Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"
21 Meklē Viņa draudzību, tad paliksi mierā, no tā tev nāks labums.
Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;
22 Pieņem jel mācību no Viņa mutes un liec Viņa vārdus savā sirdī.
Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.
23 Ja tu atgriezīsies pie tā Visuvarenā un atmetīsi netaisnību tālu no sava dzīvokļa, tad tu tapsi uztaisīts.
Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:
24 Liec pīšļos mantu un upes oļos zeltu,
Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.
25 Tad tas Visuvarenais tev būs par zeltu un Viņš tev būs par spožu sudrabu.
Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;
26 Tad tu par to Visuvareno priecāsies un pacelsi uz Dievu savu vaigu.
Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.
27 Tu Viņu piesauksi, un Viņš tevi paklausīs, un tu maksāsi savus solījumus.
Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;
28 Ko tu apņemsies, tas tev notiks, un uz taviem ceļiem spīdēs gaišums.
Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!
29 Kad iet uz leju, tad tu saki: uz augšu! Un Viņš izglābs to, kam noskumis vaigs.
Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;
30 Viņš izpestīs to, kas nav nenoziedzīgs; tavu roku šķīstības dēļ tas taps izpestīts.
Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!
