Ījaba 21
1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
Darauf erwidert Job und spricht:
2 Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
"Mögt ihr auf meine Rede nochmals hören, und wär's zu eurem Zeitvertreib!
3 Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
Ertragt mich! Laßt mich, reden! Dann scheltet nur, wenn ich geredet!
4 Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
Erhebe ich denn gegen einen Menschen Klage? Oder - warum soll ich nicht ungeduldig werden dürfen?
5 Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
Zu mir kehrt euch, erstarret! Die Hand legt auf den Mund!
6 Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
Ich werde ganz erschüttert, denke ich daran; an Leib und Seele zittere ich.
7 Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
Wie kommt's, daß Frevler leben dürfen und alternd noch an Kräften wachsen?
8 Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
Bei ihnen bleibt ihr Stamm, und er gedeiht, solang sie leben, und stets vor Augen bleiben ihnen ihre Sprößlinge.
9 Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
Und sicher vor Gefahr sind ihre Häuser; die Gottesrute trifft sie nicht.
10 Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
Sein Stier bespringt und läßt es nicht entgleiten, und seine Kuh kalbt leicht und tut nicht eine Fehlgeburt.-
11 Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
Gleich einer Herde lassen sie die Kinderschar hinaus, und munter hüpfen ihre Jungen.
12 Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
Sie spielen froh zu Pauken und zu Zithern und freuen sich beim Flötenschalle.
Ihr Leben geht im Glück zu Ende; sie steigen zu der Unterwelt in Frieden (Sheol h7585)
14 Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
und sagen doch zu Gott: 'Du bleib uns fern!' 'Wir wollen nichts von Deinen Wegen wissen!'
15 Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
'Was soll es, daß wir dem Allmächtigen dienen? Was nützt es uns, ihn bittend anzugehen?'
16 (Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
Nun, läge nicht ihr Glück in ihrer Hand, dann wäre mir das Planen dieser Frevler unbegreiflich.
17 Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
Wie oft erlischt der Frevler Leuchte und überfällt sie ihr Verderben? Wie oft teilt er in seinem Zorne Schmerzen aus? -
18 Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
Sie sollen werden wie das Stroh vorm Winde, wie Spreu, vom Sturm entführt!
19 Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
'Gott hat sein Unheil eben dessen Kindern aufgespart.' Er zahle ihm es heim, daß er es selber fühle!
20 Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
Er selber sollte seinen Becher kosten und von dem Grimm des Höchsten trinken müssen!
21 Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
Was braucht ihn denn zu kümmern, wie's seinem Haus nach seinem Tode geht, wenn seiner Monde Zahl zu Ende ist?
22 Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
Kann man denn Gott das Wissen lehren, da er doch von der Höhe aus verfügt?
23 Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
Der eine stirbt in vollem Glücke, ganz ruhig, wohlgemut.
24 Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
Von Fett sind seine Lenden voll; sein Körper wird mit Mark getränkt.
25 Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
Der andre stirbt verzweiflungsvoll, hat niemals von dem Glück gekostet.
26 Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
Zusammen liegen sie im Staube; Gewürm deckt beide zu.
27 Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
Ich kenne eure Meinung wohl; ihr ziehet an den Haaren Gründe gegen mich herbei.
28 Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
Ihr sagt: 'In welcher Lage ist das Haus des edlen Mannes?' 'In welcher ist das Wohngezelt der Frevler?'
29 Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
Befragt ihr nicht die Leute, die auf den Lauf der Welten achten? Und ihre Zeugnisse könnt ihr nicht ablehnen.
30 Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
Der Frevler bleibt vom Unheilstag verschont, vom Tag, wo Steuern eingetrieben werden.
31 Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
Wer hält ihm seinen Wandel vor, und wer vergilt ihm, was er tat?
32 Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
Er wird zu Grab getragen, und auf dem Grabespolster ruht er ungestört.
33 Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
Des Grabes Schollen sind ihm süß. So lockt er alle Welt sich nach, und vor ihm schreiten Zahllose einher.
34 Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
Wie leer ist euer Trost! Und eure Antworten sind unaufrichtig."
