Ījaba 21
1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
Und Hiob antwortete und sprach:
2 Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
Höret, höret meine Rede! Und dies ersetze eure Tröstungen.
3 Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
Ertraget mich, und ich will reden, und nachdem ich geredet habe, magst du spotten.
4 Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
Richtet sich meine Klage an einen Menschen? Oder warum sollte ich nicht ungeduldig sein?
5 Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
Wendet euch zu mir und entsetzet euch, und leget die Hand auf den Mund!
6 Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
Ja, wenn ich daran denke, so bin ich bestürzt, und Schauder erfaßt mein Fleisch.
7 Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
Warum leben die Gesetzlosen, werden alt, nehmen gar an Macht zu?
8 Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
Ihr Same steht fest vor ihnen, mit ihnen, und ihre Sprößlinge vor ihren Augen.
9 Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
Ihre Häuser haben Frieden, ohne Furcht, und Gottes Rute ist nicht über ihnen.
10 Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
Sein Stier belegt und befruchtet sicher, seine Kuh kalbt und wirft nicht fehl.
11 Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
Ihre Buben schicken sie aus gleich einer Herde, und ihre Knaben hüpfen umher.
12 Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
Sie erheben die Stimme bei Tamburin und Laute und sind fröhlich beim Klange der Schalmei.
In Wohlfahrt verbringen sie ihre Tage, und in einem Augenblick sinken sie in den Scheol hinab. (Sheol h7585)
14 Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
Und doch sprechen sie zu Gott: Weiche von uns! Und nach der Erkenntnis deiner Wege verlangen wir nicht.
15 Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
Was ist der Allmächtige, daß wir ihm dienen sollten, und was nützt es uns, daß wir ihn angehen? -
16 (Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
Siehe, ihre Wohlfahrt steht nicht in ihrer Hand. Der Rat der Gesetzlosen sei fern von mir!
17 Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
Wie oft geschieht es, daß die Leuchte der Gesetzlosen erlischt und ihr Verderben über sie kommt, daß er ihnen Schlingen zuteilt in seinem Zorn,
18 Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
daß sie wie Stroh werden vor dem Winde, und wie Spreu, die der Sturmwind entführt?
19 Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
Gott spart, saget ihr, sein Unheil auf für seine Kinder. Er vergelte ihm, daß er es fühle!
20 Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
Seine Augen sollen sein Verderben sehen, und von dem Grimme des Allmächtigen trinke er!
21 Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
Denn was liegt ihm an seinem Hause nach ihm, wenn die Zahl seiner Monde durchschnitten ist? -
22 Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
Kann man Gott Erkenntnis lehren, da er es ja ist, der die Hohen richtet?
23 Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
Dieser stirbt in seiner Vollkraft, ganz wohlgemut und sorglos.
24 Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
Seine Gefäße sind voll Milch, und das Mark seiner Gebeine ist getränkt.
25 Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
Und jener stirbt mit bitterer Seele und hat des Guten nicht genossen.
26 Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
Zusammen liegen sie im Staube, und Gewürm bedeckt sie.
27 Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
Siehe, ich kenne eure Gedanken, und die Anschläge, womit ihr mir Gewalt antut.
28 Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
Denn ihr saget: Wo ist das Haus des Edlen, und wo das Wohngezelt der Gesetzlosen?
29 Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
Habt ihr nicht befragt, die des Weges vorüberziehen? Und erkennet ihr ihre Merkmale nicht:
30 Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
daß der Böse verschont wird am Tage des Verderbens, daß am Tage der Zornesfluten sie weggeleitet werden?
31 Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
Wer wird ihm ins Angesicht seinen Weg kundtun? Und hat er gehandelt, wer wird es ihm vergelten?
32 Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
Und er wird zu den Gräbern hingebracht, und auf dem Grabhügel wacht er.
33 Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
Süß sind ihm die Schollen des Tales. Und hinter ihm her ziehen alle Menschen, und vor ihm her gingen sie ohne Zahl. -
34 Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
Wie tröstet ihr mich nun mit Dunst? Und von euren Antworten bleibt nur Treulosigkeit übrig.
