Ījaba 21
1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Klausāties, klausāties manu valodu, un tā mani iepriecinājāt.
Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
3 Paciešaties man runājot, pēc apsmejiet manu valodu.
Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
4 Vai tad es vaidu par cilvēkiem, un kā lai mans prāts nav skumīgs?
Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
5 Skatāties uz mani, tad jūs iztrūcināsities un liksiet roku uz muti.
Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
6 Kad es to pieminu, tad es iztrūkstos, un šaušalas pārņem manu miesu.
Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
7 Kāpēc bezdievīgi paliek dzīvi, top veci, un vareni spēkā?
Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
8 Viņu sēkla pastāv viņu priekšā līdz ar viņiem, un viņu bērni priekš viņu acīm.
Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
9 Viņu namam ir miers bez bailēm, un Dieva rīkste nenāk pār tiem.
Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
10 Viņa vērsis aplec un nepaliek bez augļiem, viņa govs vedās un neizmetās.
Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
11 Savus bērnus tie izlaiž kā avju pulku, un viņu puikas lēkā.
Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
12 Tie ir līksmi ar bungām un koklēm un priecājās ar stabules skaņu.
Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf. (Sheol h7585)
14 Taču tie sacījuši uz Dievu: Nost no mums, jo Tavus ceļus mēs negribam atzīt.
Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
15 Kas ir tas Visuvarenais, ka mēs tam kalpotu, un kāds labums mums atlec, ka to piesauktu?
Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
16 (Bet) redzi, viņu labums nestāv viņu rokā; tādēļ bezdievīgo padoms lai ir tālu nost no manis.
Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
17 Cikkārt tad izdziest bezdievīgo gaišums, un posts tiem uznāk, ka Dievs (tiem) liek valgus Savā dusmībā?
Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
18 Ka tie ir kā rugāji priekš vēja un kā pelus, ko vētra aizrauj.
Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
19 Dievs pataupot viņa nelaimi uz viņa bērniem. Lai Viņš to viņam pašam atmaksā, ka pats to mana.
Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
20 Viņa paša acis lai redz savu postu, un pats lai dzer no tā Visuvarenā bardzības.
Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
21 Jo kādas tam bēdas par savu namu, kad paša vairs nav, kad viņa mēnešu skaits ir beigts.
Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
22 Kas mācītu saprašanu Dievam, kas arī tos augstos tiesā?
Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
23 Viens nomirst pilnā spēkā visā mierā un laimē;
Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
24 Viņa trauki ir pilni piena, un viņa kauli ir tauki no smadzenēm.
Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
25 Cits atkal mirst ar rūgtu dvēseli un nekad nav baudījis labuma.
De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
26 Tie kopā guļ pīšļos, un abus tārpi apklāj.
Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
27 Redzi, es zinu jūsu domas un jūsu gudrību, ar ko jūs mani gribat nomākt.
Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
28 Jo jūs sakāt: kur ir tā varenā nams, un kur to bezdievīgo telts un dzīve?
Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
29 Vai neesat vaicājuši, kas tālus ceļus gājuši; vai nezināt, ko tie stāsta?
Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
30 Ka ļaunais glābjās nelaimes dienā, un bardzības dienā tie top pasargāti.
Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
31 Kas viņam acīs pārmetīs viņa ceļu, kas viņu sodīs, kad tas ko dara?
Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
32 Ar godu viņš top pavadīts kapā, un kaps tam stāv par dzīvu piemiņu.
Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
33 Kapa smiltis ir viņam vieglas, un visi cilvēki iet viņam pakaļ, kā tie priekš viņa bijuši bez skaita.
De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
34 Kā tad jūs mani tik velti iepriecinājat? Jūsu atbildes ir un paliek blēņas.
Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
