< Ījaba 20 >

1 Tad Cofars no Naēmas atbildēja un sacīja:
آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:
2 Uz to manas sirds domas mani spiež atbildēt, un es nevaru valdīties.
ای ایوب، بیش از این نمی‌توانم حرفهای تو را تحمل کنم و مجبورم جوابت را بدهم.
3 Es dzirdu pārmācīšanu sev par kaunu, bet mans gars savā gudrībā zinās atbildēt.
توهین‌هایت را تحمل کرده‌ام اما الان مجبورم پاسخ تو را بدهم.
4 Vai tu nezini, ka mūžam tā bijis, kamēr Dievs cilvēkus licis virs zemes,
مگر نمی‌دانی که از دوران قدیم که انسان بر زمین قرار داده شد خوشبختی شریران همیشه زودگذر بوده است؟
5 Ka bezdievīgo lielība ilgi nepastāv, un ka blēdnieka prieks paliek tik acumirkli?
6 Jebšu viņa greznība uzkāptu līdz debesīm, un viņa galva sniegtu līdz padebešiem,
اگرچه مرد بدکار سرافراز گردد و شوکتش سر به فلک کشد،
7 Taču kā viņa sūds viņš mūžam zudīs; kas viņu redzējuši, tie sacīs: kur viņš ir?
ولی به‌زودی مثل فضله به دور انداخته شده، نابود خواهد گردید و کسانی که او را می‌شناختند حیران شده، خواهند گفت که او چه شد؟
8 Viņš aizskries kā sapnis, ka to nevarēs atrast, un pazudīs kā parādīšana naktī.
او همچون یک رؤیا محو خواهد شد.
9 Acs, kas viņu redzējusi, to vairs neredzēs, un viņa vieta to vairs neieraudzīs.
دیگر هرگز نه دوستانش او را خواهند دید و نه خانواده‌اش.
10 Viņa bērni pielabināsies pie nabagiem, un viņa roka dos atpakaļ viņa mantu.
فرزندانش از فقیران گدایی خواهند کرد و با زحمت و مشقت قرضهای پدرشان را خواهند پرداخت.
11 Viņa kauli bija pilni jaunības spēka, bet apgulsies ar viņu pīšļos.
هنوز به پیری نرسیده، خواهد مرد و استخوانهایش در خاک خواهد پوسید.
12 Jebšu blēdība bijusi salda viņa mutei, un viņš to slēpis apakš savas mēles,
او از طعم شرارت لذت می‌برد و آن را در دهان خود نگه داشته، مزه‌مزه می‌کند.
13 Un viņš to mīlējis un nepametis, bet to paturējis savā mutē:
14 Taču viņa barība pārvērtīsies viņa iekšās, par odžu žultīm tā būs iekš viņa.
اما آنچه که خورده است در معده‌اش ترش می‌شود، و در شکمش به زهرِ مار تبدیل می‌گردد.
15 Mantu, ko ierijis, viņš atkal izvems, un Dievs to izgrūdīs viņam no vēdera.
ثروتی را که بلعیده، قی خواهد کرد؛ خدا آن را از شکمش بیرون خواهد کشید.
16 Odžu žultis viņš zīdīs, glodeņu dzelonis viņu nokaus.
آنچه خورده است مانند زهر مار تلخ شده، طعم مرگ خواهد داشت.
17 Viņš neredzēs upes, kas ielejās tek no medus un piena.
او دیگر از نهرهای روغن زیتون، شیر و عسل لذت نخواهد برد.
18 Viņš gan strādās, bet to atdos un no tā nebaudīs; cik viņš arī neiemantos, prieka tam nebūs.
زحماتش برای او ثمری نخواهد داشت و ثروتش باعث خوشی او نخواهد شد.
19 Jo viņš nospaidījis un atstājis nabagus, namus viņš laupījis, bet tos neuzcels.
زیرا به فقرا ظلم کرده، آنها را از خانه و زندگیشان محروم ساخته است.
20 Jo viņa kuņģis nebija pildāms, viņš neizglābsies caur savu mantu.
از آنچه با حرص و طمع به چنگ آورده است هرگز ارضا نخواهد شد،
21 Viņa rīklei nekas neizmuka, tādēļ viņa labums nepastāvēs.
و از آنچه با دزدی اندوخته است لذت نخواهد برد و کامیابی او دوام نخواهد داشت.
22 Pašā bagātā pilnībā viņam būs bēdas, visu apbēdināto roka nāks viņam virsū.
وقتی به اوج کامیابی برسد بدبختی دامنگیر او خواهد شد.
23 Un notiks, lai viņa kuņģis top pilns, tad (Dievs) uz viņu sūtīs savas bardzības karstumu un uz viņu liks lītin līt, lai to rij.
هنگامی که او می‌خورد و شکم خود را پر می‌کند، خدا خشم خود را بر او نازل خواهد کرد.
24 Viņš bēgs no dzelzs bruņām, un vara stops viņam izšaus cauri.
در حالی که می‌کوشد از شمشیر آهنین فرار کند، تیری از کمانی مفرغین رها شده، در بدن او فرو خواهد رفت.
25 Viņš izvelk un no viņa miesām nāk ārā, no viņa žultīm spīdoša dzelzs, un nāves šausmas viņu pārņem.
هنگامی که تیر را از بدنش بیرون می‌کشد نوک براق آن جگرش را پاره خواهد کرد و وحشت مرگ بر او چیره خواهد شد.
26 Visāda tumsība apklās viņa krājumu, neuzpūsts uguns viņu aprīs, un nomaitās to atlikumu viņa dzīvoklī.
دارایی او نابود خواهد شد و آتشی ناگهانی به اموالش خواهد افتاد و آنچه را که برایش باقی مانده است خواهد بلعید.
27 Debess viņa noziegumu darīs zināmu, un zeme celsies pret viņu.
آسمانها گناهان او را آشکار خواهند ساخت و زمین علیه او شهادت خواهد داد.
28 Viņa nama krājums aizies, viņam izšķīdīs Dieva dusmības dienā.
مال و ثروتش در اثر خشم خدا نابود خواهد گردید.
29 Šī ir bezdievīga cilvēka daļa no Dieva, un viņa nospriesta mantība no tā stiprā Dieva.
این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای بدکاران تعیین کرده است.

< Ījaba 20 >