Ījaba 19

1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Cik ilgi jūs manu dvēseli bēdināsiet un mani mocīsiet ar vārdiem?

Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

3 Jūs gan desmitkārt mani likuši kaunā un nekaunaties mani tā nomākt.

Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

4 Un ja es tiešām esmu maldījies, tad tā maldīšanās ir mana.

A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

5 Vai tad jums tiešām tā bija lielīties pret mani un pierādīt manu kaunu?

A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

6 Ņemiet jel vērā, kā Dievs mani lauzis un mani apvaldzinājis ar Savu tīklu.

Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

7 Redzi, es brēcu par varas darbu, bet man neatbild; es kliedzu pēc palīga, bet tiesas nav.

Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

8 Manam ceļam Viņš licis šķēršļus, ka netieku uz priekšu, un uz manām tekām Viņš licis tumsību.

Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

9 Manu godu Viņš man novilcis un atņēmis manas galvas kroni.

Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10 Viņš mani nopostījis visapkārt, ka eju bojā, un manu cerību Viņš izsakņojis kā koku.

Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11 Viņš iededzinājis Savu bardzību pret mani un mani tur kā Savu ienaidnieku.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12 Viņa kara spēki sanākuši kopā un pret mani taisījuši savu ceļu un apmetuši lēģeri ap manu dzīvokli.

Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13 Manus brāļus viņš atšķīris tālu no manis, un mani draugi man palikuši visai sveši.

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14 Mani tuvinieki atstājās, un mani draugi mani aizmirst.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15 Mana saime un manas kalpones tur mani par svešinieku, un es esmu kā svešs viņu acīs.

Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16 Es saucu savu kalpu, bet tas neatbild, tas man mīļi jālūdzās ar savu muti.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

17 Mana dvaša riebj manai sievai, un mana smaka manas mātes bērniem.

Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

18 Pat puikas mani nicina; kad es ceļos, tad tie man runā pretim.

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

19 Visi mani uzticamie draugi mani tur par negantību, un ko es mīlējis, tie ir griezušies pret mani.

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

20 Mani kauli līp pie manas ādas un pie manas miesas, un maniem zobiem āda vien atliek.

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

21 Apžēlojaties par mani, apžēlojaties par mani, mani draugi! Jo Dieva roka mani aizskārusi.

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

22 Kāpēc jūs mani vajājat, kā tas stiprais Dievs, un no manas miesas nevarat pieēsties?

Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

23 Ak kaut mani vārdi taptu sarakstīti, ak kaut tie taptu iezīmēti grāmatā!

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

24 Kaut tie ar dzelzs kaltu un svinu par mūžīgu piemiņu taptu iecirsti akmenī.

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

25 Bet es zinu, ka mans Pestītājs dzīvs, un pēcgalā Viņš celsies pār pīšļiem.

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

26 Un kad mana āda, kas tā sasista, vairs nebūs, tad vaļā no savas miesas es skatīšu Dievu.

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

27 Tiešām, es Viņu sev skatīšu, un manas acis Viņu redzēs, un nebūs svešs. - Mana sirds iekš manis ilgojās.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

28 Kad jūs sakāt: Kā mēs to vajāsim? Un ka tā vaina pie manis atrasta:

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

29 Tad bīstaties no zobena; jo zobens ir tā bardzība par noziegumiem, lai jūs atzīstat, ka ir sodība.

Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.