Ījaba 18
1 Tad Bildads no Šuhas atbildēja un sacīja:
Da antwortete Bildad, der Schuchiter, und sprach:
2 Cik ilgi vēl jūs grābstīsities pēc vārdiem? Pieņemiet padomu, un tad runāsim.
Wie lange wollt ihr doch Jagd auf Worte machen? Besinnet euch zuerst, redet dann!
3 Kāpēc mēs topam turēti par lopiem, un par muļķiem jūsu acīs?
Warum werden wir dem Vieh gleichgeachtet und sind so dumm in euren Augen?
4 Tava dvēsele no dusmām plīst; vai tad tevis dēļ zeme paliks tukša un klintis celsies no savas vietas?
Du, der sich in seinem Zorne selbst zerfleischt, soll um deinetwillen die Erde verlassen werden und der Fels von seinem Orte wegrücken?
5 Tomēr bezdievīgo gaisma izdzisīs, un viņa uguns liesma nespīdēs.
Ja, des Gottlosen Licht erlischt, und die Flamme seines Feuers leuchtet nicht.
6 Gaišums paliek tumšs viņa dzīvoklī, un viņa spīdeklis pār viņu izdziest.
Das Licht verfinstert sich in seinem Zelte, und seine Leuchte erlischt über ihm.
7 Viņa varas ceļi paliek šauri, un paša padoms viņu gāž.
Seine Schritte treiben ihn in die Enge, und sein eigener Ratschlag wird ihn stürzen.
8 Jo viņa kājas to iedzen tīklā, un viņš staigā pār slazda valgiem.
Denn er wird mit seinem Fuß im Netz verstrickt und wandelt auf Fallgruben dahin.
9 Valgs saista viņa pēdas, un saites viņu satver.
Eine Schlinge wird seine Ferse ergreifen, und ein Fallstrick hält ihn fest.
10 Viņa valgs ir apslēpts zemē, un viņa slazds uz ceļa.
Ein Garn ist für ihn auf dem Boden versteckt und eine Falle auf seinem Pfad.
11 Visapkārt bailība viņu iztrūcina un viņu dzen uz visiem soļiem.
Von allen Seiten überfallen ihn Schrecknisse und verfolgen ihn auf Schritt und Tritt.
12 Nelaime taisās viņu rīt, un posts ir gatavs viņu gāzt.
Es hungert nach ihm sein Verderben, und sein Unglück steht neben ihm bereit.
13 Tas ēd viņa miesas, un nāves pirmdzimušais rij viņa locekļus.
Es frißt die Glieder seines Leibes; der Erstgeborene des Todes zehrt seine Glieder auf.
14 Viņa cerība tiek atņemta no viņa dzīvokļa, un viņam jānoiet pie briesmu ķēniņa.
Er wird vertrieben aus seinem Zelte, seinem Zufluchtsort, und man führt ihn zum Könige der Schrecken.
15 Viņa dzīvoklī dzīvo visai sveši, uz viņa mājas vietu kaisa sēru.
Sein Zelt wird von einem bewohnt, der ihm nicht zugehört, auf seine Wohnung wird Schwefel gestreut.
16 No apakšas sakalst viņa saknes, un no augšienes novīst viņa zari.
Unter ihm werden seine Wurzeln verdorren und über ihm seine Zweige verwelken.
17 Viņa piemiņa iznīkst no zemes, un slava viņam nepaliek pasaulē.
Sein Gedächtnis wird verschwinden von der Erde, und sein Name wird auf den Straßen nicht genannt werden.
18 No gaismas to izstumj tumsā un aizdzen no zemes virsas.
Man stößt ihn aus dem Licht in die Finsternis, er wird aus der Welt gejagt.
19 Viņam nav nedz bērna, nedz bērnu bērna savos ļaudīs, un neviens neatliek viņa māju vietās.
Kein Sproß noch Schoß bleibt ihm unter seinem Volk, und kein Entronnener wohnt in seinen Zelten.
20 Kas rietumos, iztrūcinājās par viņa dienu, un kas austrumos, tos pārņem šaušalas.
Über seinen Tag entsetzen sich die Abendländer, und die Morgenländer ergreift Schrecken darob.
21 Tiešām, tā notiek netaisno dzīvokļiem un tādu ļaužu vietai, kas Dievu neatzīst.
So geht es der Wohnung des Ungerechten und so der Stätte dessen, der Gott nicht kennt!
