Ījaba 18
1 Tad Bildads no Šuhas atbildēja un sacīja:
Da nahm Bildad von Suah das Wort und sagte:
2 Cik ilgi vēl jūs grābstīsities pēc vārdiem? Pieņemiet padomu, un tad runāsim.
»Wie lange wollt ihr noch Jagd auf (bloße) Worte machen? Nehmt Verstand an: dann wollen wir reden!
3 Kāpēc mēs topam turēti par lopiem, un par muļķiem jūsu acīs?
Warum werden wir den vernunftlosen Tieren gleichgeachtet, von euch als vernagelt angesehen?
4 Tava dvēsele no dusmām plīst; vai tad tevis dēļ zeme paliks tukša un klintis celsies no savas vietas?
Du, der in seinem Zorn sich selbst zerfleischt – soll um deinetwillen die Erde menschenleer werden und der Fels von seiner Stelle wegrücken?«
5 Tomēr bezdievīgo gaisma izdzisīs, un viņa uguns liesma nespīdēs.
»Jawohl, das Licht des Frevlers wird erlöschen und die Flamme seines Herdfeuers nicht mehr leuchten;
6 Gaišums paliek tumšs viņa dzīvoklī, un viņa spīdeklis pār viņu izdziest.
das Licht wird dunkel werden in seinem Zelt, und seine Leuchte erlischt über ihm;
7 Viņa varas ceļi paliek šauri, un paša padoms viņu gāž.
seine sonst so rüstigen Schritte werden kurz, und seine eigenen Anschläge bringen ihn zu Fall;
8 Jo viņa kājas to iedzen tīklā, un viņš staigā pār slazda valgiem.
denn er wird von seinen eigenen Füßen ins Netz getrieben, und auf Fallgittern wandelt er dahin.
9 Valgs saista viņa pēdas, un saites viņu satver.
Die Schlinge erfaßt seine Ferse, der Fallstrick hält ihn fest;
10 Viņa valgs ir apslēpts zemē, un viņa slazds uz ceļa.
am Boden liegt das Fanggarn für ihn verborgen, und die Falle wartet seiner auf dem Pfade.
11 Visapkārt bailība viņu iztrūcina un viņu dzen uz visiem soļiem.
Ringsum ängstigen ihn Schrecknisse und hetzen ihn auf Schritt und Tritt.
12 Nelaime taisās viņu rīt, un posts ir gatavs viņu gāzt.
Das ihm bestimmte Unheil hungert nach ihm, und das Verderben steht zu seinem Sturz bereit.
13 Tas ēd viņa miesas, un nāves pirmdzimušais rij viņa locekļus.
Es frißt die Glieder seines Leibes, es frißt seine Glieder der erstgeborene Sohn des Todes.
14 Viņa cerība tiek atņemta no viņa dzīvokļa, un viņam jānoiet pie briesmu ķēniņa.
Herausgerissen wird er aus seinem Zelt, wo er sich sicher fühlte, und es treibt ihn hin zum König der Schrecken.
15 Viņa dzīvoklī dzīvo visai sveši, uz viņa mājas vietu kaisa sēru.
In seinem Zelt haust eine Bewohnerschaft, die nicht zu ihm gehört; Schwefel wird auf seine Wohnstätte gestreut.
16 No apakšas sakalst viņa saknes, un no augšienes novīst viņa zari.
Unten verdorren seine Wurzeln, und oben verwelken seine Zweige.
17 Viņa piemiņa iznīkst no zemes, un slava viņam nepaliek pasaulē.
Das Andenken an ihn verschwindet von der Erde, und kein Name verbleibt ihm draußen weit und breit;
18 No gaismas to izstumj tumsā un aizdzen no zemes virsas.
er stößt ihn aus dem Licht in die Finsternis hinaus und verjagt ihn vom Erdenrund.
19 Viņam nav nedz bērna, nedz bērnu bērna savos ļaudīs, un neviens neatliek viņa māju vietās.
Nicht Sproß noch Schoß bleibt ihm in seinem Volk erhalten, und kein Überlebender findet sich in seinen Wohnsitzen.
20 Kas rietumos, iztrūcinājās par viņa dienu, un kas austrumos, tos pārņem šaušalas.
Ob seinem Gerichtstage schaudern die im Westen Wohnenden, und die Leute im Osten erfaßt Entsetzen.
21 Tiešām, tā notiek netaisno dzīvokļiem un tādu ļaužu vietai, kas Dievu neatzīst.
Ja, so ergeht es den Wohnungen des Frevlers und so der Stätte des Gottesverächters!«
