Ījaba 18
1 Tad Bildads no Šuhas atbildēja un sacīja:
Bildad von Suah antwortete und sprach:
2 Cik ilgi vēl jūs grābstīsities pēc vārdiem? Pieņemiet padomu, un tad runāsim.
Wie lange wollt ihr diese Wortjagd treiben? Kommt zu Verstand, hernach wollen wir reden!
3 Kāpēc mēs topam turēti par lopiem, un par muļķiem jūsu acīs?
Weswegen werden wir dem Vieh gleichgeachtet, gelten für vernagelt in euren Augen?
4 Tava dvēsele no dusmām plīst; vai tad tevis dēļ zeme paliks tukša un klintis celsies no savas vietas?
Du, der sich in seinem Grimme selbst zerfleischt, - soll um deinetwillen die Erde entvölkert werden, und der Fels von seiner Stelle rücken?
5 Tomēr bezdievīgo gaisma izdzisīs, un viņa uguns liesma nespīdēs.
Jawohl erlischt der Gottlosen Licht, und seines Feuers Flamme leuchtet nicht.
6 Gaišums paliek tumšs viņa dzīvoklī, un viņa spīdeklis pār viņu izdziest.
Das Licht verfinstert sich in seinem Zelt, und seine Leuchte über ihm erlischt.
7 Viņa varas ceļi paliek šauri, un paša padoms viņu gāž.
Seine rüstigen Schritte werden kurz, sein eigner Anschlag stürzt ihn ins Verderben.
8 Jo viņa kājas to iedzen tīklā, un viņš staigā pār slazda valgiem.
Denn ins Netz wird er getrieben mit seinen Füßen und über Flechtwerk wandelt er dahin.
9 Valgs saista viņa pēdas, un saites viņu satver.
Die Ferse packt ein Fallstrick, fest hält ihn die Schlinge.
10 Viņa valgs ir apslēpts zemē, un viņa slazds uz ceļa.
An der Erde ist der Strick für ihn versteckt, und die Falle für ihn auf dem Pfade.
11 Visapkārt bailība viņu iztrūcina un viņu dzen uz visiem soļiem.
Ringsum ängstigen ihn Schrecknisse und scheuchen ihn auf Schritt und Tritt.
12 Nelaime taisās viņu rīt, un posts ir gatavs viņu gāzt.
Es hungert nach ihm das Unheil, und das Verderben klammert sich an seine Seite.
13 Tas ēd viņa miesas, un nāves pirmdzimušais rij viņa locekļus.
Es frißt die Glieder seines Leibes, es frißt seine Glieder der Erstgeborene des Todes.
14 Viņa cerība tiek atņemta no viņa dzīvokļa, un viņam jānoiet pie briesmu ķēniņa.
Er wird herausgerissen aus seinem Zelt, auf das er vertraute: es treibt ihn hin zum Könige der Schrecken.
15 Viņa dzīvoklī dzīvo visai sveši, uz viņa mājas vietu kaisa sēru.
In seinem Zelte wohnt, was ihm nicht angehört, auf seine Wohnstätte wird Schwefel gestreut.
16 No apakšas sakalst viņa saknes, un no augšienes novīst viņa zari.
Unten verdorren seine Wurzeln, und oben verwelkt sein Gezweig.
17 Viņa piemiņa iznīkst no zemes, un slava viņam nepaliek pasaulē.
Sein Gedächtnis verschwindet von der Erde, und kein Name bleibt ihm auf der Flur.
18 No gaismas to izstumj tumsā un aizdzen no zemes virsas.
Man stößt ihn aus dem Licht in Finsternis und treibt ihn weg vom Erdenrund.
19 Viņam nav nedz bērna, nedz bērnu bērna savos ļaudīs, un neviens neatliek viņa māju vietās.
Nicht Sproß bleibt ihm noch Schoß in seinem Volk, und kein Entronnener ist in seiner Behausung.
20 Kas rietumos, iztrūcinājās par viņa dienu, un kas austrumos, tos pārņem šaušalas.
Oba seines Verhängnistags erstarren die im Westen, und Schauder packt, die im Osten wohnen.
21 Tiešām, tā notiek netaisno dzīvokļiem un tādu ļaužu vietai, kas Dievu neatzīst.
Ja, so ergeht's der Wohnung des Frevlers, und so der Stätte dessen, der sich um Gott nicht kümmerte!
