Ījaba 17
1 Mans gars ir vājš, manas dienas pagalam, kaps man ir klāt.
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Tiešām, mēdītāji mani apstāj un uz viņu tiepšanos jāskatās manām acīm.
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Galvo jel, pārstāvi Tu mani pie Sevis paša, kur tad cits man roku dos!
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Jo viņu sirdīm Tu saprašanu esi apslēpis; tāpēc Tu viņiem virsroku nedosi.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Kas savus draugus izdāvā par laupījumu, tā bērnu acis izīgs.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 Bet Viņš mani darījis ļaudīm par sakāmu vārdu, ka esmu tāds, kam spļauj vaigā.
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Tādēļ mana acs ir tumša no skumības, un visi mani locekļi ir kā ēna.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 Taisnie par to iztrūcinājās, un nenoziedzīgais iekarst par neganto.
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Bet taisnais turas pastāvīgi uz sava ceļa, un kam šķīstas rokas, pieņemas stiprumā.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Tad nu jūs visi nāciet tik atkal vien, gudra es neatradīšu jūsu starpā.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Manas dienas ir pagājušas, mani padomi iznīcināti, ko mana sirds bija kopusi.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Nakti tie sauc par dienu, un gaismu saka tuvu esam, kur tumsa klātu.
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 Trūdus es saucu par savu tēvu, tārpus par savu māti un māsu.
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Kur tad būs mana cerība, manu cerību, kas to redzēs?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
