Ījaba 16
1 Tad Ījabs atbildēja un sacīja:
욥이 대답하여 가로되
2 Tādas lietas nu papilnam esmu dzirdējis, jūs visi esat nelāga iepriecinātāji.
이런 말은 내가 많이 들었나니 너희는 다 번뇌케 하는 안위자로구나
3 Vai tie uzpūstie vārdi nu būs galā, vai kas tevi dzen tā atbildēt?
허망한 말이 어찌 끝이 있으랴 네가 무엇에 격동되어 이같이 대답하는고
4 Es gan tāpat runātu kā jūs, kad jūsu dvēsele būtu manā vietā, ar vārdiem es pret jums turētos un kratītu savu galvu pār jums.
나도 너희처럼 말할 수 있나니 가령 너희 마음이 내 마음 자리에 있다 하자 나도 말을 지어 너희를 치며 너희를 향하여 머리를 흔들 수 있느니라
5 Es jūs stiprinātu ar savu muti, jūs iepriecinātu ar savām lūpām.
그래도 입으로 너희를 강하게 하며 입술의 위로로 너희의 근심을 풀었으리라
6 Kad es runāju, tad manas sāpes nerimst, un kad es klusu ciešu, vai tad tās nostājās?
내가 말하여도 내 근심이 풀리지 아니하나니 잠잠한들 어찌 평안하랴
7 Tiešām, nu Viņš mani nokausējis; Tu esi izklīdinājis visu manu saimi,
이제 주께서 나를 곤고케 하시고 나의 무리를 패괴케 하셨나이다
8 Un mani darījis grumbainu, - tas ir par liecību, un mana liecība cēlās pret mani un mani apsūdzēja pašā vaigā.
주께서 나를 시들게 하셨으니 이는 나를 향하여 증거를 삼으심이라 나의 파리한 모양이 일어나서 대면하여 나의 죄를 증거하나이다
9 Viņa bardzība mani saplosīja un vajāja, Viņš sakož Savus zobus par mani, mans pretinieks met briesmīgas acis uz mani.
그는 진노하사 나를 찢고 군박하시며 나를 향하여 이를 갈고 대적이 되어 뾰족한 눈으로 나를 보시고
10 Tie atplēš muti pret mani, un lādot tie mani sit vaigā, tie sapulcējās kopā pret mani.
무리들은 나를 향하여 입을 벌리며 나를 천대하여 뺨을 치며 함께 모여 나를 대적하는구나
11 Dievs mani nodevis neliešiem un man licis nākt bezdievīgu rokā.
하나님이 나를 경건치 않은 자에게 붙이시며 악인의 손에 던지셨구나
12 Es biju mierā, bet Viņš mani sadauzījis, Viņš mani grābis pie kakla un mani satriecis un mani licis Sev par mērķi.
내가 평안하더니 그가 나를 꺾으시며 내 목을 잡아던져 나를 부숴뜨리시며 나를 세워 과녁을 삼으시고
13 Viņa bultas ap mani skraida, Viņš sašķēlis manas īkstis un nav taupījis, Viņš manu žulti izlējis zemē.
그 살로 나를 사방으로 쏘아 인정 없이 내 허리를 뚫고 내 쓸개로 땅에 흘러나오게 하시는구나
14 Plosīdams Viņš mani plosot plosījis, Viņš kā pats varenais pret mani lauzies.
그가 나를 꺾고 다시 꺾고 용사 같이 내게 달려드시니
15 Es maisu esmu šuvis ap savu ādu un savu ragu licis pīšļos,
내가 굵은 베를 꿰어매어 내 피부에 덮고 내 뿔을 티끌에 더럽혔구나
16 Mans vaigs ir nosarcis no raudām, un pār maniem acu vākiem ir nāves ēna,
내 얼굴은 울음으로 붉었고 내 눈꺼풀에는 죽음의 그늘이 있구나
17 Jebšu netaisnība nav manā rokā, un mana lūgšana ir šķīsta.
그러나 내 손에는 포학이 없고 나의 기도는 정결하니라
18 Zeme, neapklāj manas asinis, un mana saukšana lai nemitās!
땅아 내 피를 가리우지 말라 나의 부르짖음으로 쉴 곳이 없게 되기를 원하노라
19 Jau tagad, redzi, mans liecinieks ir debesīs, un mans liecības devējs debess augstībā.
지금 나의 증인이 하늘에 계시고 나의 보인이 높은 데 계시니라
20 Mani draugi ir mani mēdītāji, bet no manas acs asaras pil uz Dievu,
나의 친구는 나를 조롱하나 내 눈은 하나님을 향하여 눈물을 흘리고
21 Kaut Viņš tiesu nestu starp vīru un Dievu un starp cilvēka bērnu un viņa draugu!
사람과 하나님 사이에와 인자와 그 이웃 사이에 변백하시기를 원하노니
22 Jo tie noliktie gadi ies galā, un es aiziešu ceļu, kur atpakaļ negriezīšos.
수 년이 지나면 나는 돌아오지 못할 길로 갈 것임이니라
