Ījaba 15
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
Elifaz il Temanita prese a dire:
2 Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
Potrebbe il saggio rispondere con ragioni campate in aria e riempirsi il ventre di vento d'oriente?
3 Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
Si difende egli con parole senza costrutto e con discorsi inutili?
4 Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
Tu anzi distruggi la religione e abolisci la preghiera innanzi a Dio.
5 Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
Sì, la tua malizia suggerisce alla tua bocca e scegli il linguaggio degli astuti.
6 Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
Non io, ma la tua bocca ti condanna e le tue labbra attestano contro di te.
7 Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
Sei forse tu il primo uomo che è nato, o, prima dei monti, sei venuto al mondo?
8 Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
Hai avuto accesso ai segreti consigli di Dio e ti sei appropriata tu solo la sapienza?
9 Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
Che cosa sai tu che noi non sappiamo? Che cosa capisci che da noi non si comprenda?
10 Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
Anche fra di noi c'è il vecchio e c'è il canuto più di tuo padre, carico d'anni.
11 Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
Poca cosa sono per te le consolazioni di Dio e una parola moderata a te rivolta?
12 Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
Perché il tuo cuore ti trasporta e perché fanno cenni i tuoi occhi,
13 Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
quando volgi contro Dio il tuo animo e fai uscire tali parole dalla tua bocca?
14 Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
Che cos'è l'uomo perché si ritenga puro, perché si dica giusto un nato di donna?
15 Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
Ecco, neppure dei suoi santi egli ha fiducia e i cieli non sono puri ai suoi occhi;
16 Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
quanto meno un essere abominevole e corrotto, l'uomo, che beve l'iniquità come acqua.
17 Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
Voglio spiegartelo, ascoltami, ti racconterò quel che ho visto,
18 Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
quello che i saggi riferiscono, non celato ad essi dai loro padri;
19 Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
a essi soli fu concessa questa terra, né straniero alcuno era passato in mezzo a loro.
20 Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
Per tutti i giorni della vita il malvagio si tormenta; sono contati gli anni riservati al violento.
21 Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
Voci di spavento gli risuonano agli orecchi e in piena pace si vede assalito dal predone.
22 Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
Non crede di potersi sottrarre alle tenebre, egli si sente destinato alla spada.
23 Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
Destinato in pasto agli avvoltoi, sa che gli è preparata la rovina.
24 Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
Un giorno tenebroso lo spaventa, la miseria e l'angoscia l'assalgono come un re pronto all'attacco,
25 Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
perché ha steso contro Dio la sua mano, ha osato farsi forte contro l'Onnipotente;
26 Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
correva contro di lui a testa alta, al riparo del curvo spessore del suo scudo;
27 Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
poiché aveva la faccia coperta di grasso e pinguedine intorno ai suoi fianchi.
28 Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
Avrà dimora in città diroccate, in case dove non si abita più, destinate a diventare macerie.
29 (Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
Non arricchirà, non durerà la sua fortuna, non metterà radici sulla terra.
30 Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
Alle tenebre non sfuggirà, la vampa seccherà i suoi germogli e dal vento sarà involato il suo frutto.
31 Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
Non confidi in una vanità fallace, perché sarà una rovina.
32 Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
La sua fronda sarà tagliata prima del tempo e i suoi rami non rinverdiranno più.
33 Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
Sarà spogliato come vigna della sua uva ancor acerba e getterà via come ulivo i suoi fiori,
34 Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
poiché la stirpe dell'empio è sterile e il fuoco divora le tende dell'uomo venale.
35 Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
Concepisce malizia e genera sventura e nel suo seno alleva delusione.
