Ījaba 15
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
Da antwortete Eliphas, der Temaniter, und sprach:
2 Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
Soll ein Weiser mit windigem Wissen antworten und seinen Leib mit Ostwind füllen?
3 Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
Zurechtweisung mit Worten nützt nichts, und mit Reden richtet man nichts aus.
4 Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
Doch du hebst die Gottesfurcht auf und schwächst die Andacht vor Gott.
5 Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
Denn deine Missetat lehrt deinen Mund, und du wählst die Sprache der Schlauen.
6 Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
Dein eigener Mund soll dich verurteilen und nicht ich, deine Lippen sollen zeugen wider dich!
7 Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
Bist du der Erstgeborene der Menschen, und warest du vor den Hügeln da?
8 Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
Hast du Gottes Rat belauscht und alle Weisheit aufgesogen?
9 Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
Was weißt du, das wir nicht wüßten? Verstehst du mehr als wir?
10 Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
Ergraute Häupter sind auch unter uns, Greise, die älter sind als dein Vater!
11 Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
Sind dir zu gering die Tröstungen Gottes, der so sanft mit dir geredet hat?
12 Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
Was hat dir die Besinnung geraubt, und wie übermütig wirst du,
13 Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
daß du deinen Zorn gegen Gott auslässest und solche Worte ausstößt aus deinem Mund?
14 Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
Wie kann der Sterbliche denn rein, der vom Weibe Geborene gerecht sein?
15 Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
Siehe, seinen Heiligen traut er nicht, die Himmel sind nicht rein vor ihm.
16 Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
Wie sollte es denn der Abscheuliche, der Verdorbene, der Mensch sein, der Unrecht wie Wasser säuft?
17 Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
Ich will dich unterweisen, höre mir zu, und was ich gesehen habe, will ich dir erzählen;
18 Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
was Weise verkündigten und nicht verhehlt haben von ihren Vätern her,
19 Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
als noch ihnen allein das Land gehörte und noch kein Fremder zu ihnen herübergekommen war:
20 Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
Der Gottlose quält sich sein Leben lang, all die Jahre, die dem Tyrannen bestimmt sind;
21 Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
ein Schreckensgetön ist in seinen Ohren, und der Verderber überfällt ihn in seinem Glück.
22 Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
Er soll nicht glauben, daß er aus der Finsternis wiederkehren wird; ausersehen ist er für das Schwert!
23 Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
Er irrt umher nach Brot: wo [findet er es]? Er weiß, daß ein finsterer Tag ihm nahe bevorsteht.
24 Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
Not und Bedrängnis überfallen ihn, sie überwältigen ihn, wie ein König, der zum Streit gerüstet ist.
25 Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
Denn er hat seine Hand gegen Gott ausgestreckt und sich gegen den Allmächtigen aufgelehnt;
26 Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
er ist gegen ihn angelaufen mit erhobenem Haupt, unter dem dicken Buckel seiner Schilde;
27 Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
sein Angesicht bedeckte sich mit Fett, und Schmer umhüllte seine Lenden;
28 Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
er schlug seine Wohnung in zerstörten Städten auf, in Häusern, die unbewohnt bleiben sollten, zu Trümmerhaufen bestimmt.
29 (Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
Er wird nicht reich, sein Vermögen hat keinen Bestand, und sein Besitz breitet sich nicht aus im Land.
30 Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
Der Finsternis entgeht er nicht, die Flamme versengt seine Sprößlinge, vor dem Hauch Seines Mundes flieht er dahin.
31 Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
Er verlasse sich nicht auf Lügen, er ist betrogen; und Betrug wird seine Vergeltung sein.
32 Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
Ehe sein Tag kommt, ist sie reif; sein Zweig grünt nicht mehr.
33 Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
Wie ein Weinstock, der seine Herlinge abstößt, und wie ein Ölbaum [ist er], der seine Blüten abwirft.
34 Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
Denn die Rotte der Ruchlosen ist unfruchtbar, und Feuer frißt die Zelte der Bestechung.
35 Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
Mit Mühsal schwanger, gebären sie Eitles, und ihr Schoß bereitet Enttäuschung.
