Ījaba 15
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
Da antwortete Eliphas von Theman und sprach:
2 Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
Soll ein weiser Mann so aufgeblasene Worte reden und seinen Bauch so blähen mit leeren Reden?
3 Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
Du verantwortest dich mit Worten, die nicht taugen, und dein Reden ist nichts nütze.
4 Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
Du hast die Furcht fahren lassen und redest verächtlich vor Gott.
5 Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
Denn deine Missetat lehrt deinen Mund also, und hast erwählt eine listige Zunge.
6 Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
Dein Mund verdammt dich, und nicht ich; deine Lippen zeugen gegen dich.
7 Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
Bist du der erste Mensch geboren? bist du vor allen Hügeln empfangen?
8 Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
Hast du Gottes heimlichen Rat gehört und die Weisheit an dich gerissen?
9 Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
Was weißt du, das wir nicht wissen? was verstehst du, das nicht bei uns sei?
10 Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
Es sind Graue und Alte unter uns, die länger gelebt haben denn dein Vater.
11 Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
Sollten Gottes Tröstungen so gering vor dir gelten und ein Wort, in Lindigkeit zu dir gesprochen?
12 Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
Was nimmt dein Herz vor? was siehst du so stolz?
13 Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
Was setzt sich dein Mut gegen Gott, daß du solche Reden aus deinem Munde lässest?
14 Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
Was ist ein Mensch, daß er sollte rein sein, und daß er sollte gerecht sein, der von einem Weibe geboren ist?
15 Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
Siehe, unter seinen Heiligen ist keiner ohne Tadel, und die im Himmel sind nicht rein vor ihm.
16 Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
Wie viel weniger ein Mensch, der ein Greuel und schnöde ist, der Unrecht säuft wie Wasser.
17 Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
Ich will dir's zeigen, höre mir zu, und ich will dir erzählen, was ich gesehen habe,
18 Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
was die Weisen gesagt haben und ihren Vätern nicht verhohlen gewesen ist,
19 Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
welchen allein das Land gegeben war, daß kein Fremder durch sie gehen durfte:
20 Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
“Der Gottlose bebt sein Leben lang, und dem Tyrannen ist die Zahl seiner Jahre verborgen.
21 Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
Was er hört, das schreckt ihn; und wenn's gleich Friede ist, fürchtet er sich, der Verderber komme,
22 Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
glaubt nicht, daß er möge dem Unglück entrinnen, und versieht sich immer des Schwerts.
23 Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
Er zieht hin und her nach Brot, und es dünkt ihn immer, die Zeit seines Unglücks sei vorhanden.
24 Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
Angst und Not schrecken ihn und schlagen ihn nieder wie ein König mit seinem Heer.
25 Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
Denn er hat seine Hand wider Gott gestreckt und sich wider den Allmächtigen gesträubt.
26 Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
Er läuft mit dem Kopf an ihn und ficht halsstarrig wider ihn.
27 Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
Er brüstet sich wie ein fetter Wanst und macht sich feist und dick.
28 Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
Er wohnt in verstörten Städten, in Häusern, da man nicht bleiben darf, die auf einem Haufen liegen sollen.
29 (Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
Er wird nicht reich bleiben, und sein Gut wird nicht bestehen, und sein Glück wird sich nicht ausbreiten im Lande.
30 Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
Unfall wird nicht von ihm lassen. Die Flamme wird seine Zweige verdorren, und er wird ihn durch den Odem seines Mundes wegnehmen.
31 Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
Er wird nicht bestehen, denn er ist in seinem eiteln Dünkel betrogen; und eitel wird sein Lohn werden.
32 Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
Er wird ein Ende nehmen vor der Zeit; und sein Zweig wird nicht grünen.
33 Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
Er wird abgerissen werden wie eine unzeitige Traube vom Weinstock, und wie ein Ölbaum seine Blüte abwirft.
34 Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
Denn der Heuchler Versammlung wird einsam bleiben; und das Feuer wird fressen die Hütten derer, die Geschenke nehmen.
35 Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
Sie gehen schwanger mit Unglück und gebären Mühsal, und ihr Schoß bringt Trug.”
