Ījaba 15
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
Da antwortete Eliphas von Theman und sprach:
2 Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
Soll ein weiser Mann so aufgeblasene Worte reden und seinen Bauch so blähen mit losen Reden?
3 Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
Du strafest mit Worten, die nicht taugen, und dein Reden ist kein nütze.
4 Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
Du hast die Furcht fahren lassen und redest zu verächtlich vor Gott.
5 Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
Denn deine Missetat lehret deinen Mund also, und hast erwählet eine schalkhafte Zunge.
6 Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
Dein Mund wird dich verdammen, und nicht ich; deine Lippen sollen dir antworten.
7 Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
Bist du der erste Mensch geboren? Bist du vor allen Hügeln empfangen?
8 Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
Hast du Gottes heimlichen Rat gehöret? und ist die Weisheit selbst geringer denn du?
9 Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
Was weißt du, das wir nicht wissen? Was verstehest du, das nicht bei uns sei?
10 Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
Es sind Graue und Alte unter uns, die länger gelebt haben denn deine Väter.
11 Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
Sollten Gottes Tröstungen so geringe vor dir gelten? Aber du hast irgend noch ein heimlich Stück bei dir.
12 Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
Was nimmt dein Herz vor? Was siehest du so stolz?
13 Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
Was setzt sich dein Mut wider Gott, daß du solche Rede aus deinem Munde lässest?
14 Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
Was ist ein Mensch, daß er sollte rein sein, und daß der sollte gerecht sein, der vom Weibe geboren ist?
15 Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
Siehe, unter seinen Heiligen ist keiner ohne Tadel, und die Himmel sind nicht rein vor ihm.
16 Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
Wie viel mehr ein Mensch, der ein Greuel und schnöde ist, der Unrecht säuft wie Wasser.
17 Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
Ich will dir's zeigen, höre mir zu; und will dir erzählen was ich gesehen habe,
18 Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
was die Weisen gesagt haben, und ihren Vätern nicht verhohlen gewesen ist,
19 Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
welchen allein das Land gegeben ist, daß kein Fremder durch sie gehen muß.
20 Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
Der Gottlose bebet sein Leben lang; und dem Tyrannen ist die Zahl seiner Jahre verborgen.
21 Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
Was er höret, das schrecket ihn; und wenn's gleich Friede ist, fürchtet er sich, der Verderber komme;
22 Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
glaubt nicht, daß er möge dem Unglück entrinnen, und versiehet sich immer des Schwerts.
23 Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
Er zeucht hin und hernach Brot und dünket ihn immer, die Zeit seines Unglücks sei vorhanden.
24 Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
Angst und Not schrecken ihn und schlagen ihn nieder als ein König mit einem Heer.
25 Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
Denn er hat seine Hand wider Gott gestrecket und wider den Allmächtigen sich gesträubet.
26 Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
Er läuft mit dem Kopf an ihn und ficht halsstarriglich wider ihn.
27 Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
Er brüstet sich wie ein fetter Wanst und macht sich fett und dick.
28 Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
Er wird aber wohnen in verstörten Städten, da keine Häupter sind, sondern auf einem Haufen liegen.
29 (Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
Er wird nicht reich bleiben, und sein Gut wird nicht bestehen, und sein Glück wird sich nicht ausbreiten im Lande.
30 Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
Unfall wird nicht von ihm lassen. Die Flamme wird seine Zweige verdorren und durch den Odem ihres Mundes ihn wegfressen.
31 Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
Er wird nicht bestehen, denn er ist in seinem eiteln Dünkel betrogen, und eitel wird sein Lohn werden.
32 Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
Er wird ein Ende nehmen, wenn's ihm uneben ist, und sein Zweig wird nicht grünen.
33 Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
Er wird abgerissen werden wie eine unzeitige Traube vom Weinstock, und wie ein Ölbaum seine Blüte abwirft.
34 Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
Denn der Heuchler Versammlung wird einsam bleiben, und das Feuer wird die Hütten fressen, die Geschenke nehmen.
35 Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
Er gehet schwanger mit Unglück und gebiert Mühe, und ihr Bauch bringet Fehl.
