Ījaba 15

1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

2 Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?

Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

3 Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?

Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

4 Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.

Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

5 Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.

Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

6 Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.

Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

7 Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?

Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

8 Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?

Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

9 Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?

Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

10 Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.

Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

11 Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?

Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

12 Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,

Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

13 Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!

Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

14 Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?

Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

15 Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.

Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

16 Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.

Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

17 Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,

Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

18 Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -

Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

19 Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -

Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

20 Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.

Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

21 Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.

Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

22 Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.

Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

23 Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.

Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

24 Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.

Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

25 Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.

Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

26 Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.

Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;

27 Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.

Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

28 Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.

En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

29 (Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.

Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

30 Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.

Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

31 Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.

Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

32 Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.

Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

33 Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.

Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

34 Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.

Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

35 Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.

Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.