Ījaba 13
1 Redzi, to visu mana acs redzējusi, mana auss dzirdējusi un to likusi vērā.
Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.
2 Ko jūs protat, to es arīdzan protu, jūs man neesat priekšā.
Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.
3 Bet es gribu runāt uz to Visuvareno, un man gribās aizbildināties tā stiprā Dieva priekšā.
Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.
4 Jo tiešām, jūs esat melu runātāji, jūs visi esat nelietīgi dziednieki.
Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.
5 Kaut jūs pavisam klusu būtu, tas jums būtu par gudrību.
Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.
6 Klausiet jel manu aizbildināšanos, un ņemiet vērā manas mutes tiesāšanos.
Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.
7 Vai gribat netaisnību runāt Dieva labad un Viņa labad izteikt viltību?
Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?
8 Vai Viņu gribat aizbildināt un Dievam būt pārstāvētāji?
Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?
9 Vai būs labi, kad Viņš jūs meklēs, vai Viņu pievilsiet, kā cilvēku pieviļ?
Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?
10 Sodīt Viņš jūs sodīs, ja jūs slepeni vaigu uzlūkojat.
Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.
11 Vai Viņa augstība jūs neiztrūcinās un bailes no Viņa jums neuzkritīs?
Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?
12 Jūsu mācības būs kā pelni, un jūsu augstie vārdi kā mālu kopas.
Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.
13 Palieciet man klusu, un es runāšu, lai man notiek, kas notikdams.
Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.
14 Kāpēc man savu miesu bija zobos ņemt, un savu dvēseli likt savā rokā?
Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?
15 Redzi, jebšu Viņš mani nokaus, taču es uz Viņu gribu cerēt, es tikai savus ceļus gribu aizbildināt Viņa priekšā.
Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.
16 Jau tas man būs par pestīšanu, ka viltnieks Viņa priekšā nenāks.
Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.
17 Klausāties, klausāties manus vārdus, un mana valoda lai skan jūsu ausīs.
Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.
18 Redzat jel, es esmu gatavs uz tiesu, es zinu, ka man paliks taisnība.
Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.
19 Kas ar mani varētu tiesāties? Patiesi tad es ciestu klusu un mirtu.
Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.
20 Divas lietas tikai man nedari, tad es neapslēpšos Tavā priekšā.
Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:
21 Lai Tava roka paliek tālu no manis, un Tava briesmība lai mani neizbiedē.
Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.
22 Tad sauc, un es atbildēšu, vai es runāšu, un Tu atbildi man.
Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.
23 Cik man ir noziegumu un grēku? Dari man zināmus manus grēkus un manus pārkāpumus.
Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.
24 Kāpēc Tu apslēpi Savu vaigu un mani turi par Savu ienaidnieku?
Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?
25 Vai Tu biedināsi šaubīgu lapu un vajāsi izkaltušus rugājus.
Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?
26 Jo Tu man nospriedi rūgtumus un lieci manīt manas jaunības noziegumus.
Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.
27 Tu lieci manas kājas siekstā un glūni uz visiem maniem ceļiem un ieslēdzi manas pēdas aplokā, -
Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;
28 Un tomēr šis iznīkst kā trūdi, tā kā drēbe, ko kodes saēd.
Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.
