< Canticum Canticorum 1 >

1
Pieśń nad pieśniami Salomona.
2 osculetur me osculo oris sui quia meliora sunt ubera tua vino
Niech mnie pocałuje pocałunkami swoich ust. Twoja miłość bowiem jest lepsza od wina.
3 fraglantia unguentis optimis oleum effusum nomen tuum ideo adulescentulae dilexerunt te
Z powodu wonności twoich olejków twoje imię [jest jak] rozlany olejek; dlatego miłują cię dziewice.
4 trahe me post te curremus introduxit me rex in cellaria sua exultabimus et laetabimur in te memores uberum tuorum super vinum recti diligunt te
Pociągnij mnie, [a] pobiegniemy za tobą. Król wprowadził mnie [do] swoich komnat. Będziemy się cieszyć i radować tobą, będziemy pamiętać o twojej miłości bardziej niż o winie. Miłują cię prawi.
5 nigra sum sed formonsa filiae Hierusalem sicut tabernacula Cedar sicut pelles Salomonis
Czarna jestem, ale piękna, o córki Jerozolimy, jak namioty Kedaru, jak zasłony Salomona.
6 nolite me considerare quod fusca sim quia decoloravit me sol filii matris meae pugnaverunt contra me posuerunt me custodem in vineis vineam meam non custodivi
Nie patrzcie na mnie, że jestem czarna, gdyż słońce mnie opaliło. Synowie mojej matki rozgniewali się na mnie, postawili mnie na straży winnic; a mojej własnej winnicy nie ustrzegłam.
7 indica mihi quem diligit anima mea ubi pascas ubi cubes in meridie ne vagari incipiam per greges sodalium tuorum
Powiedz mi [ty], którego miłuje moja dusza, gdzie wypasasz, gdzie dajesz swojej [trzodzie] odpocząć w południe. Czemu bowiem mam być jak błądząca przy trzodach twoich towarzyszy?
8 si ignoras te o pulchra inter mulieres egredere et abi post vestigia gregum et pasce hedos tuos iuxta tabernacula pastorum
Jeśli nie wiesz, najpiękniejsza wśród kobiet, to idź śladem trzody i paś swoje koźlątka przy szałasach pasterzy.
9 equitatui meo in curribus Pharaonis adsimilavi te amica mea
Przyrównam cię, moja umiłowana, do zaprzęgu rydwanów faraona.
10 pulchrae sunt genae tuae sicut turturis collum tuum sicut monilia
Twoje lica są piękne, ozdobione klejnotami, [a] twoja szyja – łańcuchami.
11 murenulas aureas faciemus tibi vermiculatas argento
Uczynimy ci złote klejnoty nakrapiane srebrem.
12 dum esset rex in accubitu suo nardus mea dedit odorem suum
Dopóki król jest przy [swoim] stole, mój nard rozsiewa swoją woń.
13 fasciculus murrae dilectus meus mihi inter ubera mea commorabitur
[Jak] wiązka mirry jest dla mnie mój miły, spoczywa na moich piersiach.
14 botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi
Mój miły jest dla mnie [jak] grono cyprysu pośród winnic w En-Gedi.
15 ecce tu pulchra es amica mea ecce tu pulchra oculi tui columbarum
O jaka ty jesteś piękna, moja umiłowana! O jaka ty jesteś piękna! Twoje oczy są [jak oczy] gołębicy.
16 ecce tu pulcher es dilecte mi et decorus lectulus noster floridus
O jaki ty jesteś piękny, mój umiłowany, i jak miły! Łoże nasze się zieleni.
17 tigna domorum nostrarum cedrina laquearia nostra cypressina
Belki naszego domu są cedrowe, a nasze stropy – cyprysowe.

< Canticum Canticorum 1 >