< Canticum Canticorum 2 >

1 ego flos campi et lilium convallium
An maua madungʼ tik mamit mag Sharon, bende an ondanyo madongo e holo.
2 sicut lilium inter spinas sic amica mea inter filias
Mana ka ondanyo motwi e dier kuthe e kaka jaherana chalo e dier nyiri.
3 sicut malum inter ligna silvarum sic dilectus meus inter filios sub umbra illius quam desideraveram sedi et fructus eius dulcis gutturi meo
Mana kaka yiend olemo mayom manie dier yiende mamoko mag bungu, e kaka jaherana chalo e dier chwo matindo. Amor ka abet e tipone, kendo olembe milimili e dhoga.
4 introduxit me in cellam vinariam ordinavit in me caritatem
Osetera e od budho mare, kendo herane oliero e wiya ka bendera.
5 fulcite me floribus stipate me malis quia amore langueo
Miya jip gi olemb mzabibu mosemo e chiengʼ, duog chunya gi olemo mayom, nikech hera onura.
6 leva eius sub capite meo et dextera illius amplexabitur me
Bade ma koracham oteno wiya to bade ma korachwich okwaka.
7 adiuro vos filiae Hierusalem per capreas cervosque camporum ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam quoadusque ipsa velit
Un nyi Jerusalem, asiemou gi nying nyakech kod mwanda manie e thim, ni kik utug hera kata chiewe ka sa ne pok oromo.
8 vox dilecti mei ecce iste venit saliens in montibus transiliens colles
Lingʼane, awinjo dwond jaherana kabiro! Kochikore ewi gode kobiro, kendo obiro kolengʼore ewi gode matindo.
9 similis est dilectus meus capreae hinuloque cervorum en ipse stat post parietem nostrum despiciens per fenestras prospiciens per cancellos
Jaherana chalo gi mwanda manie thim. Nene kaka ochungʼ e tok ohinga, kongʼicho gie dirise manie kor ohinga, kendo kongʼicho gie bath dirisa.
10 et dilectus meus loquitur mihi surge propera amica mea formonsa mea et veni
Jaherana nowuoyo kendo nowachona niya, “Aa malo jaherana, bi wadhiyo, yaye jaber.
11 iam enim hiemps transiit imber abiit et recessit
Ndalo chwiri osekalo; koth osechok kendo oserumo.
12 flores apparuerunt in terra tempus putationis advenit vox turturis audita est in terra nostra
Maua osechako thiewo e puothe; kinde mag wer osechopo, ndalo ma akuch oduglani werie mamit koro winjore e gwengʼwa.
13 ficus protulit grossos suos vineae florent dederunt odorem surge amica mea speciosa mea et veni
Yiend ngʼowu golo olembene mokwongo; thiepe mag mzabibu keyo tikgi mamit. Aa malo ibi, jaherana; bi mondo wadhiyo, yaye jaber.”
14 columba mea in foraminibus petrae in caverna maceriae ostende mihi faciem tuam sonet vox tua in auribus meis vox enim tua dulcis et facies tua decora
Yaye akucha manie buche manie kor lwanda; kuonde mopondo manie kor gode, yie aneye wangʼi, kendo yie awinjie dwondi; nimar dwondi mit, kendo wangʼi ber neno.
15 capite nobis vulpes vulpes parvulas quae demoliuntur vineas nam vinea nostra floruit
Maknwauru nyithind bwe ma pod tindo, maketho puothewa mag mzabibu; nikech dipo ka giketho mzabibuwa mosechako thiewo.
16 dilectus meus mihi et ego illi qui pascitur inter lilia
Jaherana en mara kendo an mare; odongo maber e dier ondanyo.
17 donec adspiret dies et inclinentur umbrae revertere similis esto dilecte mi capreae aut hinulo cervorum super montes Bether
Nyaka chop piny yawre kendo tipo mag gik moko lal, duog ira, jaherana, mana kaka mwanda gi le mamoko ringo kadok e gode.

< Canticum Canticorum 2 >