Apocalypsis 17
1 et venit unus de septem angelis qui habebant septem fialas et locutus est mecum dicens veni ostendam tibi damnationem meretricis magnae quae sedet super aquas multas
tadanantaraM teSAM saptakaMsadhAriNAM saptadUtAnAm eka Agatya mAM sambhASyAvadat, atrAgaccha, medinyA narapatayo yayA vezyayA sArddhaM vyabhicArakarmma kRtavantaH,
2 cum qua fornicati sunt reges terrae et inebriati sunt qui inhabitant terram de vino prostitutionis eius
yasyA vyabhicAramadena ca pRthivInivAsino mattA abhavan tasyA bahutoyeSUpaviSTAyA mahAvezyAyA daNDam ahaM tvAM darzayAmi|
3 et abstulit me in desertum in spiritu et vidi mulierem sedentem super bestiam coccineam plenam nominibus blasphemiae habentem capita septem et cornua decem
tato 'ham AtmanAviSTastena dUtena prAntaraM nItastatra nindAnAmabhiH paripUrNaM saptazirobhi rdazazRGgaizca viziSTaM sindUravarNaM pazumupaviSTA yoSidekA mayA dRSTA|
4 et mulier erat circumdata purpura et coccino et inaurata auro et lapide pretioso et margaritis habens poculum aureum in manu sua plenum abominationum et inmunditia fornicationis eius
sA nArI kRSNalohitavarNaM sindUravarNaJca paricchadaM dhArayati svarNamaNimuktAbhizca vibhUSitAsti tasyAH kare ghRNArhadravyaiH svavyabhicArajAtamalaizca paripUrNa ekaH suvarNamayaH kaMso vidyate|
5 et in fronte eius nomen scriptum mysterium Babylon magna mater fornicationum et abominationum terrae
tasyA bhAle nigUDhavAkyamidaM pRthivIsthavezyAnAM ghRNyakriyANAJca mAtA mahAbAbiliti nAma likhitam Aste|
6 et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum et de sanguine martyrum Iesu et miratus sum cum vidissem illam admiratione magna
mama dRSTigocarasthA sA nArI pavitralokAnAM rudhireNa yIzoH sAkSiNAM rudhireNa ca mattAsIt tasyA darzanAt mamAtizayam AzcaryyajJAnaM jAtaM|
7 et dixit mihi angelus quare miraris ego tibi dicam sacramentum mulieris et bestiae quae portat eam quae habet capita septem et decem cornua
tataH sa dUto mAm avadat kutastavAzcaryyajJAnaM jAyate? asyA yoSitastadvAhanasya saptazirobhi rdazazRGgaizca yuktasya pazozca nigUDhabhAvam ahaM tvAM jJApayAmi|
8 bestiam quam vidisti fuit et non est et ascensura est de abysso et in interitum ibit et mirabuntur inhabitantes terram quorum non sunt scripta nomina in libro vitae a constitutione mundi videntes bestiam quia erat et non est (Abyssos g12)
tvayA dRSTo 'sau pazurAsIt nedAnIM varttate kintu rasAtalAt tenodetavyaM vinAzazca gantavyaH| tato yeSAM nAmAni jagataH sRSTikAlam Arabhya jIvanapustake likhitAni na vidyante te pRthivInivAsino bhUtam avarttamAnamupasthAsyantaJca taM pazuM dRSTvAzcaryyaM maMsyante| (Abyssos g12)
9 et hic est sensus qui habet sapientiam septem capita septem montes sunt super quos mulier sedet et reges septem sunt
atra jJAnayuktayA buddhyA prakAzitavyaM| tAni saptazirAMsi tasyA yoSita upavezanasthAnasvarUpAH saptagirayaH sapta rAjAnazca santi|
10 quinque ceciderunt unus est alius nondum venit et cum venerit oportet illum breve tempus manere
teSAM paJca patitA ekazca varttamAnaH zeSazcAdyApyanupasthitaH sa yadopasthAsyati tadApi tenAlpakAlaM sthAtavyaM|
11 et bestia quae erat et non est et ipsa octava est et de septem est et in interitum vadit
yaH pazurAsIt kintvidAnIM na varttate sa evASTamaH, sa saptAnAm eko 'sti vinAzaM gamiSyati ca|
12 et decem cornua quae vidisti decem reges sunt qui regnum nondum acceperunt sed potestatem tamquam reges una hora accipiunt post bestiam
tvayA dRSTAni dazazRGgANyapi daza rAjAnaH santiH, adyApi tai rAjyaM na prAptaM kintu muhUrttamekaM yAvat pazunA sArddhaM te rAjAna iva prabhutvaM prApsyanti|
13 hii unum consilium habent et virtutem et potestatem suam bestiae tradunt
ta ekamantraNA bhaviSyanti svakIyazaktiprabhAvau pazave dAsyanti ca|
14 hii cum agno pugnabunt et agnus vincet illos quoniam Dominus dominorum est et rex regum et qui cum illo sunt vocati et electi et fideles
te meSazAvakena sArddhaM yotsyanti, kintu meSazAvakastAn jeSyati yataH sa prabhUnAM prabhU rAjJAM rAjA cAsti tasya saGgino 'pyAhUtA abhirucitA vizvAsyAzca|
15 et dixit mihi aquas quas vidisti ubi meretrix sedet populi sunt et gentes et linguae
aparaM sa mAm avadat sA vezyA yatropavizati tAni toyAni lokA janatA jAtayo nAnAbhASAvAdinazca santi|
16 et decem cornua quae vidisti et bestiam hii odient fornicariam et desolatam facient illam et nudam et carnes eius manducabunt et ipsam igni concremabunt
tvayA dRSTAni daza zRGgANi pazuzceme tAM vezyAm RtIyiSyante dInAM nagnAJca kariSyanti tasyA mAMsAni bhokSyante vahninA tAM dAhayiSyanti ca|
17 Deus enim dedit in corda eorum ut faciant quod illi placitum est ut dent regnum suum bestiae donec consummentur verba Dei
yata Izvarasya vAkyAni yAvat siddhiM na gamiSyanti tAvad Izvarasya manogataM sAdhayitum ekAM mantraNAM kRtvA tasmai pazave sveSAM rAjyaM dAtuJca teSAM manAMsIzvareNa pravarttitAni|
18 et mulier quam vidisti est civitas magna quae habet regnum super reges terrae
aparaM tvayA dRSTA yoSit sA mahAnagarI yA pRthivyA rAjJAm upari rAjatvaM kurute|
