Psalmorum 92

1 psalmus cantici in die sabbati bonum est confiteri Domino et psallere nomini tuo Altissime

«Ψαλμός ωδής διά την ημέραν του Σαββάτου.» Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον και να ψαλμωδή εις το όνομά σου, Υψιστε·

2 ad adnuntiandum mane misericordiam tuam et veritatem tuam per noctem

να αναγγέλλη το πρωΐ το έλεός σου και την αλήθειάν σου πάσαν νύκτα,

3 in decacordo psalterio cum cantico in cithara

με δεκάχορδον όργανον και με ψαλτήριον· με ωδήν και κιθάραν.

4 quia delectasti me Domine in factura tua et in operibus manuum tuarum exultabo

Διότι με εύφρανας, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου· θέλω αγάλλεσθαι εν τοις έργοις των χειρών σου.

5 quam magnificata sunt opera tua Domine nimis profundae factae sunt cogitationes tuae

Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα.

6 vir insipiens non cognoscet et stultus non intelleget haec

Ο άνθρωπος ο ανόητος δεν γνωρίζει, και ο μωρός δεν εννοεί τούτο·

7 cum exorti fuerint peccatores sicut faenum et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem ut intereant in saeculum saeculi

ότι οι ασεβείς βλαστάνουσιν ως ο χόρτος, και ανθούσι πάντες οι εργάται της ανομίας, διά να αφανισθώσιν αιωνίως.

8 tu autem Altissimus in aeternum Domine

Αλλά συ, Κύριε, είσαι ύψιστος εις τον αιώνα.

9 quoniam ecce inimici tui Domine; quoniam ecce inimici tui peribunt et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem

Διότι, ιδού, οι εχθροί σου, Κύριε, διότι, ιδού, οι εχθροί σου θέλουσιν εξολοθρευθή· θέλουσι διασκορπισθή πάντες οι εργάται της ανομίας.

10 et exaltabitur sicut unicornis cornu meum et senectus mea in misericordia uberi

Αλλά συ θέλεις υψώσει ως του μονοκέρωτος το κέρας μου· εγώ θέλω χρισθή με νέον έλαιον·

11 et despexit oculus meus inimicis meis et insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea

και ο οφθαλμός μου θέλει ιδεί την εκδίκησιν των εχθρών μου· τα ώτα μου θέλουσιν ακούσει περί των κακοποιών των επανισταμένων κατ' εμού.

12 iustus ut palma florebit ut cedrus Libani multiplicabitur

Ο δίκαιος ως φοίνιξ θέλει ανθεί· ως κέδρος του Λιβάνου θέλει αυξάνει.

13 plantati in domo Domini in atriis Dei nostri florebunt

Πεφυτευμένοι εν τω οίκω του Κυρίου, θέλουσιν ανθεί εν ταις αυλαίς του Θεού ημών·

14 adhuc multiplicabuntur in senecta uberi et bene patientes erunt

θέλουσι καρποφορεί και εν αυτώ τω βαθεί γήρατι, θέλουσιν είσθαι ακμάζοντες και ανθηροί·

15 ut adnuntient quoniam rectus Dominus Deus noster et non est iniquitas in eo

διά να αναγγέλλωσιν ότι δίκαιος είναι ο Κύριος, το φρούριόν μου· και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ.