Psalmorum 90
1 oratio Mosi hominis Dei Domine refugium tu factus es nobis in generatione et generatione
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
2 priusquam montes fierent et formaretur terra et orbis a saeculo usque in saeculum tu es Deus
Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
3 ne avertas hominem in humilitatem et dixisti convertimini filii hominum
Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
4 quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quae praeteriit et custodia in nocte
Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
5 quae pro nihilo habentur eorum anni erunt
Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
6 mane sicut herba transeat mane floreat et transeat vespere decidat induret et arescat
Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
7 quia defecimus in ira tua et in furore tuo turbati sumus
Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
8 posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo saeculum nostrum in inluminatione vultus tui
Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
9 quoniam omnes dies nostri defecerunt in ira tua defecimus anni nostri sicut aranea meditabantur
Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
10 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni si autem in potentatibus octoginta anni et amplius eorum labor et dolor quoniam supervenit mansuetudo et corripiemur
Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
11 quis novit potestatem irae tuae et prae timore tuo iram tuam
Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
12 dinumerare dexteram tuam sic notam fac et conpeditos corde in sapientia
Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 convertere Domine usquequo et deprecabilis esto super servos tuos
Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
14 repleti sumus mane misericordia tua et exultavimus et delectati sumus in omnibus diebus nostris
Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
15 laetati sumus pro diebus quibus nos humiliasti annis quibus vidimus mala
Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
16 et respice in servos tuos et in opera tua et dirige filios eorum
Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
17 et sit splendor Domini Dei nostri super nos et opera manuum nostrarum dirige super nos et opus manuum nostrarum dirige;
Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
