Psalmorum 88
1 canticum psalmi filiis Core in finem pro Maeleth ad respondendum intellectus Eman Ezraitae Domine Deus salutis meae die clamavi et nocte coram te
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 intret in conspectu tuo oratio mea inclina aurem tuam ad precem meam
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 aestimatus sum cum descendentibus in lacum factus sum sicut homo sine adiutorio
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 inter mortuos liber sicut vulnerati dormientes in sepulchris quorum non es memor amplius et ipsi de manu tua repulsi sunt
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 posuerunt me in lacu inferiori in tenebrosis et in umbra mortis
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 super me confirmatus est furor tuus et omnes fluctus tuos induxisti super me diapsalma
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 longe fecisti notos meos a me posuerunt me abominationem sibi traditus sum et non egrediebar
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 oculi mei languerunt prae inopia clamavi ad te Domine tota die expandi ad te manus meas
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 numquid mortuis facies mirabilia aut medici suscitabunt et confitebuntur tibi diapsalma
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam et veritatem tuam in perditione
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua et iustitia tua in terra oblivionis
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 et ego ad te Domine clamavi et mane oratio mea praeveniet te
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 ut quid Domine repellis orationem meam avertis faciem tuam a me
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 pauper sum ego et in laboribus a iuventute mea exaltatus autem humiliatus sum et conturbatus
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 in me transierunt irae tuae et terrores tui conturbaverunt me
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 circuierunt me sicut aqua tota die circumdederunt me simul
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 elongasti a me amicum et proximum et notos meos a miseria
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
