< Psalmorum 77 >
1 in finem pro Idithun psalmus Asaph voce mea ad Dominum clamavi voce mea ad Deum et intendit me
Para Jedutún, el director del coro. Un salmo de Asaf. Clamo a Dios pidiendo su ayuda. Sí, incluso a gritos. ¡Si tan solo Dios me oyera!
2 in die tribulationis meae Deum exquisivi manibus meis nocte contra eum et non sum deceptus rennuit consolari anima mea
Cuando estuve en aflicción oré al Señor. Toda la noche levanté mis manos al cielo en oración a él, pero no pude hallar consuelo alguno.
3 memor fui Dei et delectatus sum exercitatus sum et defecit spiritus meus diapsalma
Medité en Dios con gemidos; pensé en él pero solo siento desconsuelo. (Selah)
4 anticipaverunt vigilias oculi mei turbatus sum et non sum locutus
No me dejas dormir. Estaba tan afligido que no podía ni hablar.
5 cogitavi dies antiquos et annos aeternos in mente habui
Pienso en los viejos tiempos, que fueron hace tantos años.
6 et meditatus sum nocte cum corde meo exercitabar et scobebam spiritum meum
Recuerdo los cantos que solía cantar por las noches. Medito entonces y me pregunto:
7 numquid in aeternum proiciet Deus et non adponet ut conplacitior sit adhuc
¿Se habrá cansado el Señor de mi para siempre? ¿Volverá nuevamente a agradarse de mi?
8 aut in finem misericordiam suam abscidet a generatione in generationem
¿Se habrá apagado para siempre su amor inagotable? ¿Se acabaron sus promesas?
9 aut obliviscetur misereri Deus aut continebit in ira sua misericordias suas diapsalma
¿Se ha olvidado Dios de su bondad? ¿Habrá cerrado de un portazo las puertas a su compasión? (Selah)
10 et dixi nunc coepi haec mutatio dexterae Excelsi
Entonces dije: “Lo que más me duele es que el Señor ya no me trata como antes”.
11 memor fui operum Domini quia memor ero ab initio mirabilium tuorum
Recuerdo lo que has hecho, Señor. Recuerdo las maravillas que hiciste hace mucho tiempo.
12 et meditabor in omnibus operibus tuis et in adinventionibus tuis exercebor
Meditaré en todo lo que has logrado. Pensaré en tus actos.
13 Deus in sancto via tua quis deus magnus sicut Deus noster
Señor, tus caminos son santos. ¿Hay algún dios tan grande como tú?
14 tu es Deus qui facis mirabilia notam fecisti in populis virtutem tuam
Tú eres el Dios que hace maravillas. Has revelado tu poder a las naciones.
15 redemisti in brachio tuo populum tuum filios Iacob et Ioseph diapsalma
Con tu fuerza salvaste a tu pueblo, a los descendientes de Jacob y José. (Selah)
16 viderunt te aquae Deus viderunt te aquae et timuerunt et turbatae sunt abyssi
Cuando las aguas te vieron y temblaron. ¡Sí! ¡Temblaron hasta las profundidades!
17 multitudo sonitus aquarum vocem dederunt nubes etenim sagittae tuae transeunt
Las nubes derramaron lluvia, el trueno retumbó en los cielos y tus relámpagos volaban como flechas.
18 vox tonitrui tui in rota inluxerunt coruscationes tuae orbi terrae commota est et contremuit terra
Tu trueno retumbó desde el torbellino, y los relámpagos iluminaron el mundo. La tierra temblaba y se estremecía.
19 in mari via tua et semitae tuae in aquis multis et vestigia tua non cognoscentur
Tu camino conducía al mar, y pasaba por el mar profundo. Aun así tus huellas eran invisibles.
20 deduxisti sicut oves populum tuum in manu Mosi et Aaron
Guiaste a tu pueblo como un rebaño, pastoreado por Moisés y Aarón.