Psalmorum 77

1 in finem pro Idithun psalmus Asaph voce mea ad Dominum clamavi voce mea ad Deum et intendit me

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 in die tribulationis meae Deum exquisivi manibus meis nocte contra eum et non sum deceptus rennuit consolari anima mea

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 memor fui Dei et delectatus sum exercitatus sum et defecit spiritus meus diapsalma

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 anticipaverunt vigilias oculi mei turbatus sum et non sum locutus

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 cogitavi dies antiquos et annos aeternos in mente habui

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 et meditatus sum nocte cum corde meo exercitabar et scobebam spiritum meum

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 numquid in aeternum proiciet Deus et non adponet ut conplacitior sit adhuc

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 aut in finem misericordiam suam abscidet a generatione in generationem

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 aut obliviscetur misereri Deus aut continebit in ira sua misericordias suas diapsalma

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 et dixi nunc coepi haec mutatio dexterae Excelsi

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 memor fui operum Domini quia memor ero ab initio mirabilium tuorum

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 et meditabor in omnibus operibus tuis et in adinventionibus tuis exercebor

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 Deus in sancto via tua quis deus magnus sicut Deus noster

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 tu es Deus qui facis mirabilia notam fecisti in populis virtutem tuam

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 redemisti in brachio tuo populum tuum filios Iacob et Ioseph diapsalma

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 viderunt te aquae Deus viderunt te aquae et timuerunt et turbatae sunt abyssi

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 multitudo sonitus aquarum vocem dederunt nubes etenim sagittae tuae transeunt

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 vox tonitrui tui in rota inluxerunt coruscationes tuae orbi terrae commota est et contremuit terra

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 in mari via tua et semitae tuae in aquis multis et vestigia tua non cognoscentur

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 deduxisti sicut oves populum tuum in manu Mosi et Aaron

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.