Psalmorum 74
1 intellectus Asaph ut quid Deus reppulisti in finem iratus est furor tuus super oves pascuae tuae
Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
2 memor esto congregationis tuae quam possedisti ab initio redemisti virgam hereditatis tuae mons Sion in quo habitasti in eo
Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
3 leva manus tuas in superbias eorum in finem quanta malignatus est inimicus in sancto
Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
4 et gloriati sunt qui oderunt te in medio sollemnitatis tuae posuerunt signa sua signa
Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum quasi in silva lignorum securibus
Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
6 exciderunt ianuas eius in id ipsum in securi et ascia deiecerunt eam
A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
7 incenderunt igni sanctuarium tuum in terra polluerunt tabernaculum nominis tui
Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
8 dixerunt in corde suo cognatio eorum simul quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra
Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
9 signa nostra non vidimus iam non est propheta et nos non cognoscet amplius
Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
10 usquequo Deus inproperabit inimicus inritat adversarius nomen tuum in finem
Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
11 ut quid avertis manum tuam et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem
Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
12 Deus autem rex noster ante saeculum operatus est salutes in medio terrae
Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
13 tu confirmasti in virtute tua mare contribulasti capita draconum in aquis
Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
14 tu confregisti capita draconis dedisti eum escam populis Aethiopum
Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
15 tu disrupisti fontem et torrentes tu siccasti fluvios Aetham;
Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
16 tuus est dies et tua est nox tu fabricatus es auroram et solem
Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
17 tu fecisti omnes terminos terrae aestatem et ver tu plasmasti ea
Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
18 memor esto huius inimicus inproperavit Dominum et populus insipiens incitavit nomen tuum
Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
19 ne tradas bestiis animam confitentem tibi animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem
Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
20 respice in testamentum tuum quia repleti sunt qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum
Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
21 ne avertatur humilis factus confusus pauper et inops laudabunt nomen tuum
Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
22 exsurge Deus iudica causam tuam memor esto inproperiorum tuorum eorum qui ab insipiente sunt tota die
Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
23 ne obliviscaris voces inimicorum tuorum superbia eorum qui te oderunt ascendit semper
Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
