Psalmorum 62
1 in finem pro Idithun psalmus David nonne Deo subiecta erit anima mea ab ipso enim salutare meum
Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av David. Einast hjå Gud er mi sjæl still, frå honom kjem mi frelsa.
2 nam et ipse Deus meus et salutaris meus susceptor meus non movebor amplius
Einast han er mitt fjell og mi frelsa, han er mi borg, dei skal ikkje rikka meg mykje.
3 quousque inruitis in hominem interficitis universi vos tamquam parieti inclinato et maceriae depulsae
Kor lenge vil de alle storma inn på ein mann, brjota honom ned som ein hallande mur, ein nedrapa vegg?
4 verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere cucurri in siti ore suo benedicebant et corde suo maledicebant diapsalma
Dei samråder seg berre um å støypa honom ned frå hans høgd. Dei likar lygn. Med munnen velsignar dei, men i hjarta bannar dei. (Sela)
5 verumtamen Deo subiecta esto anima mea quoniam ab ipso patientia mea
Einast hjå Gud ver still, mi sjæl, for frå honom kjem mi von.
6 quia ipse Deus meus et salvator meus adiutor meus non emigrabo
Einast han er mitt fjell og mi frelsa, mi borg, dei skal ikkje rikka meg.
7 in Deo salutare meum et gloria mea Deus auxilii mei et spes mea in Deo est
Hjå Gud er mi frelsa og mi æra; mitt sterke fjell, mi livd er i Gud.
8 sperate in eo omnis congregatio populi effundite coram illo corda vestra Deus adiutor noster in aeternum
Lit på honom all tid, folk, renn dykkar hjarta ut for hans åsyn! Gud er livd for oss. (Sela)
9 verumtamen vani filii hominum mendaces filii hominum in stateris ut decipiant ipsi de vanitate in id ipsum
Berre fåfengd er menneskjesøner, lygn er mannesøner. I vegtskåli stig dei upp - lettare enn fåfengd alle saman.
10 nolite sperare in iniquitate et rapinas nolite concupiscere divitiae si affluant nolite cor adponere
Lit ikkje på vald, og set ikkje fåfengd von til ran! Når buet veks, fest ikkje hjarta ved det!
11 semel locutus est Deus duo haec audivi quia potestas Dei
Ein gong hev Gud sagt, tvo gonger hev eg høyrt dette, at styrke høyrer Gud til.
12 et tibi Domine misericordia quia tu reddes unicuique iuxta opera sua
Og hjå deg, Herre, er miskunn, for du gjev kvar ein etter hans gjerning.
