< Psalmorum 44 >

1 in finem filiis Core ad intellectum
برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.
2 Deus auribus nostris audivimus patres nostri adnuntiaverunt nobis opus quod operatus es in diebus eorum in diebus antiquis
تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.
3 manus tua gentes disperdit et plantasti eos adflixisti populos et expulisti eos
قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.
4 nec enim in gladio suo possederunt terram et brachium eorum non salvavit eos sed dextera tua et brachium tuum et inluminatio faciei tuae quoniam conplacuisti in eis
ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.
5 tu es ipse rex meus et Deus meus qui mandas salutes Iacob
ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.
6 in te inimicos nostros ventilabimus cornu et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis
امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،
7 non enim in arcu meo sperabo et gladius meus non salvabit me
زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.
8 salvasti enim nos de adfligentibus nos et odientes nos confudisti
برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.
9 in Deo laudabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum diapsalma
اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.
10 nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris in virtutibus nostris
تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.
11 avertisti nos retrorsum post inimicos nostros et qui oderunt nos diripiebant sibi
ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.
12 dedisti nos tamquam oves escarum et in gentibus dispersisti nos
تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.
13 vendidisti populum tuum sine pretio et non fuit multitudo in commutationibus nostris
ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.
14 posuisti nos obprobrium vicinis nostris subsannationem et derisum his qui in circuitu nostro
ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.
15 posuisti nos in similitudinem gentibus commotionem capitis in populis
از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.
16 tota die verecundia mea contra me est et confusio faciei meae cooperuit me
از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.
17 a voce exprobrantis et obloquentis a facie inimici et persequentis
این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.
18 haec omnia venerunt super nos nec obliti sumus te et inique non egimus in testamento tuo
نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.
19 et non recessit retrorsum cor nostrum et declinasti semitas nostras a via tua
با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.
20 quoniam humiliasti nos in loco adflictionis et cooperuit nos umbra mortis
اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،
21 si obliti sumus nomen Dei nostri et si expandimus manus nostras ad deum alienum
آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟
22 nonne Deus requiret ista ipse enim novit abscondita cordis quoniam propter te mortificamur omni die aestimati sumus sicut oves occisionis
تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.
23 exsurge quare dormis Domine exsurge et ne repellas in finem
ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!
24 quare faciem tuam avertis oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae
چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟
25 quoniam humiliata est in pulvere anima nostra conglutinatus est in terra venter noster
اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.
26 exsurge adiuva nos et redime nos propter nomen tuum
برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

< Psalmorum 44 >