Psalmorum 44

1 in finem filiis Core ad intellectum

Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Deus auribus nostris audivimus patres nostri adnuntiaverunt nobis opus quod operatus es in diebus eorum in diebus antiquis

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 manus tua gentes disperdit et plantasti eos adflixisti populos et expulisti eos

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 nec enim in gladio suo possederunt terram et brachium eorum non salvavit eos sed dextera tua et brachium tuum et inluminatio faciei tuae quoniam conplacuisti in eis

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 tu es ipse rex meus et Deus meus qui mandas salutes Iacob

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 in te inimicos nostros ventilabimus cornu et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 non enim in arcu meo sperabo et gladius meus non salvabit me

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 salvasti enim nos de adfligentibus nos et odientes nos confudisti

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

9 in Deo laudabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum diapsalma

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris in virtutibus nostris

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 avertisti nos retrorsum post inimicos nostros et qui oderunt nos diripiebant sibi

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 dedisti nos tamquam oves escarum et in gentibus dispersisti nos

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 vendidisti populum tuum sine pretio et non fuit multitudo in commutationibus nostris

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 posuisti nos obprobrium vicinis nostris subsannationem et derisum his qui in circuitu nostro

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 posuisti nos in similitudinem gentibus commotionem capitis in populis

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 tota die verecundia mea contra me est et confusio faciei meae cooperuit me

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 a voce exprobrantis et obloquentis a facie inimici et persequentis

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 haec omnia venerunt super nos nec obliti sumus te et inique non egimus in testamento tuo

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 et non recessit retrorsum cor nostrum et declinasti semitas nostras a via tua

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 quoniam humiliasti nos in loco adflictionis et cooperuit nos umbra mortis

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 si obliti sumus nomen Dei nostri et si expandimus manus nostras ad deum alienum

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 nonne Deus requiret ista ipse enim novit abscondita cordis quoniam propter te mortificamur omni die aestimati sumus sicut oves occisionis

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 exsurge quare dormis Domine exsurge et ne repellas in finem

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 quare faciem tuam avertis oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 quoniam humiliata est in pulvere anima nostra conglutinatus est in terra venter noster

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 exsurge adiuva nos et redime nos propter nomen tuum

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.