Psalmorum 22
1 in finem pro adsumptione matutina psalmus David Deus Deus meus respice me quare me dereliquisti longe a salute mea verba delictorum meorum
Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David. Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.
2 Deus meus clamabo per diem et non exaudies et nocte et non ad insipientiam mihi
Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.
3 tu autem in sancto habitas Laus Israhel
Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.
4 in te speraverunt patres nostri speraverunt et liberasti eos
På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.
5 ad te clamaverunt et salvi facti sunt in te speraverunt et non sunt confusi
Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.
6 ego autem sum vermis et non homo obprobrium hominum et abiectio plebis
Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.
7 omnes videntes me deriserunt me locuti sunt labiis moverunt caput
Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:
8 speravit in Domino eripiat eum salvum faciat eum quoniam vult eum
«Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»
9 quoniam tu es qui extraxisti me de ventre spes mea ab uberibus matris meae
Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
10 in te proiectus sum ex utero de ventre matris meae Deus meus es tu
På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.
11 ne discesseris a me quoniam tribulatio proxima est quoniam non est qui adiuvet
Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.
12 circumdederunt me vituli multi tauri pingues obsederunt me
Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.
13 aperuerunt super me os suum sicut leo rapiens et rugiens
Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.
14 sicut aqua effusus sum et dispersa sunt universa ossa mea factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei
Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.
15 aruit tamquam testa virtus mea et lingua mea adhesit faucibus meis et in limum mortis deduxisti me
Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.
16 quoniam circumdederunt me canes multi concilium malignantium obsedit me foderunt manus meas et pedes meos
For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.
17 dinumeraverunt omnia ossa mea ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me
Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.
18 diviserunt sibi vestimenta mea et super vestem meam miserunt sortem
Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.
19 tu autem Domine ne elongaveris auxilium tuum ad defensionem meam conspice
Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!
20 erue a framea animam meam et de manu canis unicam meam
Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!
21 salva me ex ore leonis et a cornibus unicornium humilitatem meam
Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!
22 narrabo nomen tuum fratribus meis in media ecclesia laudabo te
Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.
23 qui timetis Dominum laudate eum universum semen Iacob magnificate eum
De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!
24 timeat eum omne semen Israhel quoniam non sprevit neque dispexit deprecationem pauperis nec avertit faciem suam a me et cum clamarem ad eum exaudivit me
For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.
25 apud te laus mea in ecclesia magna vota mea reddam in conspectu timentium eum
Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.
26 edent pauperes et saturabuntur et laudabunt Dominum qui requirunt eum vivent corda eorum in saeculum saeculi
Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!
27 reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terrae et adorabunt in conspectu eius universae familiae gentium
Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.
28 quoniam Dei est regnum et ipse dominabitur gentium
For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.
29 manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terrae in conspectu eius cadent omnes qui descendunt in terram
Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.
30 et anima mea illi vivet et semen meum serviet ipsi
Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt.
31 adnuntiabitur Domino generatio ventura et adnuntiabunt iustitiam eius populo qui nascetur quem fecit Dominus
Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.
