Psalmorum 2

1 psalmus David quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania adstiterunt reges terrae et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus christum eius diapsalma

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 disrumpamus vincula eorum et proiciamus a nobis iugum ipsorum

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 qui habitat in caelis inridebit eos et Dominus subsannabit eos

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 tunc loquetur ad eos in ira sua et in furore suo conturbabit eos

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius praedicans praeceptum eius

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Dominus dixit ad me filius meus es tu ego hodie genui te

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 postula a me et dabo tibi gentes hereditatem tuam et possessionem tuam terminos terrae

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 reges eos in virga ferrea tamquam vas figuli confringes eos

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 et nunc reges intellegite erudimini qui iudicatis terram

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 servite Domino in timore et exultate ei in tremore

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 adprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus et pereatis de via iusta

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 cum exarserit in brevi ira eius beati omnes qui confidunt in eo

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.