< Psalmorum 2 >
1 psalmus David quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania adstiterunt reges terrae et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus christum eius diapsalma
Perché le genti congiurano perché invano cospirano i popoli?
2 disrumpamus vincula eorum et proiciamus a nobis iugum ipsorum
Insorgono i re della terra e i principi congiurano insieme contro il Signore e contro il suo Messia:
3 qui habitat in caelis inridebit eos et Dominus subsannabit eos
«Spezziamo le loro catene, gettiamo via i loro legami».
4 tunc loquetur ad eos in ira sua et in furore suo conturbabit eos
Se ne ride chi abita i cieli, li schernisce dall'alto il Signore.
5 ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius praedicans praeceptum eius
Egli parla loro con ira, li spaventa nel suo sdegno:
6 Dominus dixit ad me filius meus es tu ego hodie genui te
«Io l'ho costituito mio sovrano sul Sion mio santo monte».
7 postula a me et dabo tibi gentes hereditatem tuam et possessionem tuam terminos terrae
Annunzierò il decreto del Signore. Egli mi ha detto: «Tu sei mio figlio, io oggi ti ho generato.
8 reges eos in virga ferrea tamquam vas figuli confringes eos
Chiedi a me, ti darò in possesso le genti e in dominio i confini della terra.
9 et nunc reges intellegite erudimini qui iudicatis terram
Le spezzerai con scettro di ferro, come vasi di argilla le frantumerai».
10 servite Domino in timore et exultate ei in tremore
E ora, sovrani, siate saggi istruitevi, giudici della terra;
11 adprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus et pereatis de via iusta
servite Dio con timore e con tremore esultate;
12 cum exarserit in brevi ira eius beati omnes qui confidunt in eo
che non si sdegni e voi perdiate la via. Improvvisa divampa la sua ira. Beato chi in lui si rifugia.