Psalmorum 147

1 alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio

Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.

2 aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit

Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;

3 qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum

У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.

4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans

У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.

5 magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus

Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.

6 suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram

Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.

7 praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara

Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!

8 qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum

У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;

9 et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum

Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;

10 non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei

Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;

11 beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius

Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.

12 alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion

Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.

13 quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te

Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.

14 qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te

У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.

15 qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius

У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.

16 qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit

У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.

17 mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit

Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?

18 emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae

У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.

19 qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel

У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;

20 non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis

У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!