< Psalmorum 147 >
1 alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio
Alelu-JAH, porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
2 aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit
El SEÑOR, el que edifica a Jerusalén; a los echados de Israel recogerá.
3 qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum
El que sana a los quebrantados de corazón, y el que liga sus heridas.
4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans
El que cuenta el número de las estrellas; a todas ellas llama por sus nombres.
5 magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus
Grande es el Señor nuestro, y de mucha potencia; y su entendimiento es infinito.
6 suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram
El SEÑOR, el que ensalza a los humildes; el que humilla a los impíos hasta la tierra.
7 praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara
Cantad al SEÑOR con alabanza, cantad con arpa a nuestro Dios.
8 qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum
El que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace a los montes producir hierba.
9 et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum
El que da a la bestia su mantenimiento, y a los hijos de los cuervos que claman a él.
10 non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo, ni se complace en las piernas del varón.
11 beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius
El SEÑOR ama a los que le temen; a los que esperan en su misericordia.
12 alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion
Alaba al SEÑOR, Jerusalén; alaba a tu Dios, Sion.
13 quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas; bendijo a tus hijos dentro de ti.
14 qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te
El que pone por tu término la paz; te hará saciar de grosura de trigo.
15 qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius
El que envía su palabra a la tierra; muy presto corre su palabra.
16 qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit
El que da la nieve como lana, derrama la escarcha como ceniza.
17 mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit
El que echa su hielo como en pedacitos; delante de su frío ¿quién estará?
18 emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae
Enviará su palabra, y los derretirá; soplará su viento, y fluirán las aguas.
19 qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel
El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
20 non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis
No ha hecho esto con las otras naciones; las cuales no conocieron sus juicios. Alelu-JAH.