< Psalmorum 147 >

1 alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio
Alabád a Jehová; porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
2 aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit
El que edifica a Jerusalem, Jehová: los echados de Israel recogerá.
3 qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum
El que sana a los quebrantados de corazón; y el que liga sus dolores.
4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans
El que cuenta el número de las estrellas, y a todas ellas llama por sus nombres.
5 magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus
Grande es el Señor nuestro, y de mucho poder; y de su entendimiento no hay número.
6 suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram
El que ensalza a los humildes, Jehová: el que humilla a los impíos hasta la tierra.
7 praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara
Cantád a Jehová con alabanza: cantád a nuestro Dios con arpa.
8 qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum
El que cubre los cielos de nubes; el que apareja la lluvia para la tierra: el que hace a los montes producir yerba.
9 et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum
El que da a la bestia su mantenimiento: a los hijos de los cuervos que claman a él.
10 non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo: ni se deleita con las piernas del varón.
11 beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius
Ama Jehová a los que le temen: a los que esperan en su misericordia.
12 alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion
Alaba, Jerusalem, a Jehová: alaba, Sión, a tu Dios.
13 quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas: bendijo a tus hijos dentro de ti.
14 qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te
El que pone por tu término la paz; y de grosura de trigo te hará hartar.
15 qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius
El que envía su palabra a la tierra; y muy presto corre su palabra.
16 qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit
El que da la nieve como lana: derrama la helada como ceniza.
17 mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit
El que echa su hielo como en pedazos; ¿delante de su frío quién estará?
18 emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae
Enviará su palabra, y desleirlos ha: soplará su viento, gotearán las aguas.
19 qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel
El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
20 non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis
No ha hecho esto con toda nación; y sus juicios no los conocieron. Alelu- Jah.

< Psalmorum 147 >