Psalmorum 147
1 alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
