Psalmorum 144
1 David adversus Goliad benedictus Dominus Deus meus qui docet manus meas ad proelium digitos meos ad bellum
Pieśń Dawidowa. Błogosławiony Pan, skała moja, który ćwiczy ręce moje do bitwy, a palce moje do wojny.
2 misericordia mea et refugium meum susceptor meus et liberator meus protector meus et in eo speravi qui subdis populum meum sub me
Miłosierdziem mojem, i twierdzą moją, ucieczką moją, wybawicielem moim, i tarczą moją on mi jest, przetoż w nim ufam; onci podbija pod mię lud mój.
3 Domine quid est homo quia innotuisti ei aut filius hominis quia reputas eum
Panie! cóż jest człowiek, że nań masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?
4 homo vanitati similis factus est dies eius sicut umbra praetereunt
Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.
5 Domine inclina caelos tuos et descende tange montes et fumigabunt
Panie! nakłoń niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.
6 fulgora coruscationem et dissipabis eos emitte sagittas tuas et conturbabis eos
Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.
7 emitte manum tuam de alto eripe me et libera me de aquis multis de manu filiorum alienorum
Ściągnij rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwij mię z wód wielkich, z ręki cudzoziemców.
8 quorum os locutum est vanitatem et dextera eorum dextera iniquitatis
Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna.
9 Deus canticum novum cantabo tibi in psalterio decacordo psallam tibi
Boże! pieśń nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesięciu stronach śpiewać ci będę.
10 qui das salutem regibus qui redimit David servum suum de gladio maligno
Bóg daje zwycięstwo królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego.
11 eripe me et eripe me de manu filiorum alienigenarum quorum os locutum est vanitatem et dextera eorum dextera iniquitatis
Wybawże mię, a wyrwij mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich prawica omylna;
12 quorum filii sicut novella plantationis in iuventute sua filiae eorum conpositae circumornatae ut similitudo templi
Aby synowie nasi byli jako szczepy rosnące w młodości swojej, a córki nasze, jako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.
13 promptuaria eorum plena eructantia ex hoc in illud oves eorum fetosae abundantes in egressibus suis
Szpiżarnie nasze pełne niech wydawają wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.
14 boves eorum crassi non est ruina maceriae neque transitus neque clamor in plateis eorum
Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zajęcia, ani narzekania po ulicach naszych.
15 beatum dixerunt populum cui haec sunt beatus populus cuius Dominus Deus eius
Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan.
