< Psalmorum 139 >
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2 Domine probasti me et cognovisti me tu cognovisti sessionem meam et surrectionem meam
Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
3 intellexisti cogitationes meas de longe semitam meam et funiculum meum investigasti
Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
4 et omnes vias meas praevidisti quia non est sermo in lingua mea
Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
5 ecce Domine tu cognovisti omnia novissima et antiqua tu formasti me et posuisti super me manum tuam
Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
6 mirabilis facta est scientia tua ex me confortata est non potero ad eam
Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
7 quo ibo ab spiritu tuo et quo a facie tua fugiam
Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
8 si ascendero in caelum tu illic es si descendero ad infernum ades (Sheol )
Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol )
9 si sumpsero pinnas meas diluculo et habitavero in extremis maris
Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
10 etenim illuc manus tua deducet me et tenebit me dextera tua
I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
11 et dixi forsitan tenebrae conculcabunt me et nox inluminatio in deliciis meis
Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
12 quia tenebrae non obscurabuntur a te et nox sicut dies inluminabitur sicut tenebrae eius ita et lumen eius
Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
13 quia tu possedisti renes meos suscepisti me de utero matris meae
Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
14 confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es mirabilia opera tua et anima mea cognoscit nimis
Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
15 non est occultatum os meum a te quod fecisti in occulto et substantia mea in inferioribus terrae
Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16 inperfectum meum viderunt oculi tui et in libro tuo omnes scribentur die formabuntur et nemo in eis
Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 mihi autem nimis honorificati sunt amici tui Deus nimis confirmati sunt principatus eorum
Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
18 dinumerabo eos et super harenam multiplicabuntur exsurrexi et adhuc sum tecum
Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
19 si occideris Deus peccatores et viri sanguinum declinate a me
Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
20 quia dices in cogitatione accipient in vanitate civitates tuas
Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
21 nonne qui oderunt te Domine oderam et super inimicos tuos tabescebam
Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
22 perfecto odio oderam illos inimici facti sunt mihi
Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
23 proba me Deus et scito cor meum interroga me et cognosce semitas meas
Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
24 et vide si via iniquitatis in me est et deduc me in via aeterna
I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.