Psalmorum 137

1 David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

Babildiki derya-ériqlar boyida biz olturduq; Zionni esliginimizde, berheq yigha kötürduq;

2 in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

Chiltarimizni arisidiki sögetlerge ésip qoyduq.

3 quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

Chünki bizni sürgün qilghanlar bizdin naxsha telep qildi; Bizni zarlatquchilar bizdin tamasha telep qilip: — «Hey, Zion naxshiliridin birni bizge éytqina» — déyishti.

4 quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

Yaqa yurtta turup Perwerdigarning naxshisini qandaqmu éytayli?

5 si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

Ey Yérusalém, men séni untusam, Ong qolum [maharitini] untusun!

6 adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

Séni eslimisem, — Yérusalémni eng chong xursenlikimdin ewzel körmisem — Tilim tanglayimgha chapliship qalsun!

7 memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

I Perwerdigar, Édom baliliridin hésab alghanda, Yérusalémning béshigha chüshken künini yadinggha keltürgeysen; Chünki ular: «Uni yer bilen yeksan qilinglar, Ulighiche yer bilen yeksan qilinglar!» déyishti.

8 filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

I bulinish aldida turghan Babil qizi, Bizge qilghan qilmishliringni özüngge qayturghuchi bextliktur!

9 beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram

Bowaqliringni élip tashqa atquchi kishi bextliktur!